در این میان روند وخیم‌تر شدن وضعیت اقتصادی و اجتماعی ونزوئلا ادامه دارد و به نظر می‌رسد حزب سوسیالیست و شخص مادورو تمایلی به تغییر این وضعیت ندارند زیرا ایجاد تغییر مستلزم کاهش سلطه آنها بر اقتصاد و باز شدن فضای سیاسی است.

وضعیت اقتصادی در ونزوئلا از سال‌های پایانی دوره ریاست جمهوری هوگو چاوز آغاز شد اما در آن سال‌ها قیمت بالای نفت سبب می‌شد نقایص اقتصادی نمود پیدا نکند و مردم مشکلات را احساس نکنند. از سال ۲۰۱۴ که قیمت نفت به شدت کاهش یافت، عملا بحران در اقتصاد ونزوئلا که به شدت به درآمدهای نفتی وابسته است آشکار شد. سال گذشته میلادی قیمت نفت اندکی بالا رفت و این روند امسال نیز ادامه پیدا کرده، اما میزان صادرات نفت ونزوئلا به شدت کاهش یافته و درآمدهای نفتی پایین آمده است. موضوع بعدی این است که دولت باید بخشی از درآمدهای خود را صرف بازپرداخت بدهی‌های خارجی کند در نتیجه پول کافی برای واردات مواد غذایی و کالاهای اساسی باقی نمی‌ماند.

درآمد نفتی ونزوئلا در دوره رونق بازار نفت بیش از ۷۵۰ میلیارد دلار بود اما از این درآمد برای توسعه پایدار و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی استفاده نشد و در واقع کسی نمی‌داند این میزان درآمد صرف چه اموری شد. برخی نهادهای تحلیلگر معتقدند بخشی بزرگ از این پول به دلیل فساد مالی از میان رفته است. با توجه به این واقعیت که مادورو و حزب سوسیالیست تمایلی به تغییر رویه ندارد، پیش بینی می‌شود شرایط اقتصادی در ونزوئلا همچنان بدتر شود اما این روند نمی‌تواند برای همیشه ادامه پیدا کند. احتمال آنکه در ۱۲ ماه آینده تغییراتی بزرگ در ساختار سیاسی ونزوئلا ایجاد شود و مخالفان به قدرت برسند زیاد است.

 

احسان آذری‌نیا