اخبار ناخوشایند درباره اروپا ادامه دارد. بحران مالی یونان و اقتصاد کم‌رمق در بسیاری از کشورهای اروپایی، سرازیر شدن سیل آوارگان از خاورمیانه به اروپا، خارج شدن انگلستان از این اتحادیه و قدرت‌گیری احزاب افراطی دست راستی، همگی باعث شده‌اند فراموش کنیم که این روزها قرار بود دوران نشاط اروپا باشد. با ارز مشترک و ادغام مرزها، قرار بود اروپا بالاخره با مناقشات میان‌مرزی و بحران اقتصادی وداع کند. قرار بود آشفتگی و کشمکش به قرن بیست‌ویکم کشیده نشود؛ آینده از آنِ نرم‌افزارهای دیجیتال و کافه‌های چندزبانه تصور می‌شد.

کارشناسان به آینده اتحادیه اروپا با تردید‌های زیادی می‌نگرند. چند روز پیش، رئیس‌جمهوری فرانسه ضمن تاکید بر اعتقاد قلبی خود به اتحادیه اروپا، انتقادات به نحوه اداره این اتحادیه را وارد دانست و خواستار ایجاد اصلاحات اساسی در این اتحادیه شد. ماکرون طی سخنان خود با بی‌رحمانه خواندن دهه گذشته در مدیریت بحران اروپا، از رهبران این اتحادیه خواست تا برای تغییر نگاه بدبینانه مردم به حوزه یورو، دست به اصلاحات بزنند و گفته است: «من به‌طور راسخ به اتحادیه اروپا ایمان دارم؛ اما این بدبینی به اتحادیه اروپا را هم بیراه و ناعادلانه نمی‌بینم.»

پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان به علل پیامدها و راه‌حل‌ بحران‌های اروپا در دو دهه اخیر و لزوم اصلاحات در این اتحادیه پرداخته است.