در طول سال‌های اخیر یکی از موضوعات مورد توجه در حوزه گردشگری، بررسی دلایل تفاوت میزان ورود گردشگر به ایران و کشورهای همسایه بوده است. مقایسه نرخ ورود گردشگر به ترکیه، دبی با مبادی ورودی ایران به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست؛ در حالی که در تمام حوزه‌های گردشگری اعم از تاریخی، صنعتی، درمانی، زیارتی و... نسبت به همسایگان خود دارای مزیت‌های نسبی هستیم. ریشه ماجرا در کجاست که نمی‌توانیم وارد رقابتی شانه‌به‌شانه با رقیبانی تازه از راه رسیده بشویم؟

طبق آمار رسمی، ورود گردشگر طی سال‌های ۹۲ تا ۹۵ رشد قابل ملاحظه‌ای نسبت به سال‌های پیش از آن داشته است. ضمن اینکه بعد از توافق‌نامه برجام، این رشد بیشتر بوده است. لیکن در مقایسه با بازار جهانی گردشگری کسر اندکی از این درآمد، سهم ایران شده است. مشکلات زیر ساختی و نرم‌افزاری بر سر راه توسعه صنعت گردشگری از جمله مهم‌ترین مسائلی است که در کنار اقدامات بالادستی در حوزه روابط خارجی، باید مورد توجه مسوولان امر قرار گیرد. ایجاد شبکه حمل و نقل متناسب با استانداردهای جهانی، هتل‌ها و اقامتگاه‌های مناسب، سهولت در صدور روادید و تبلیغات مناسب جهانی از جمله مسائلی است که می‌تواند ورود گردشگر خارجی را به کشور افزایش دهد. ضمن اینکه این موارد به موازات، موجب گسترش سفرهای داخلی در میان مردم نیز خواهد شد. در پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان، کارشناسان حوزه‌های مختلف گردشگری، مشکلات و چشم‌انداز این صنعت را مورد بررسی قرار داده‌اند.