انتخاباتی دیگر در راه است و دور جدیدی از وعده‌های انتخاباتی آغاز شده است. یارانه نقدی باز هم نقش اول این وعده‌ها را بازی می‌کند. برخی داوطلبان نیز در رقابتی حراج‌گونه هر روز از پرداخت رقم‌های بزرگ‌تری برای یارانه در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ماه آینده خبر می‌دهند. اولین بار بحث پرداخت یارانه‌های نقدی در دولت نهم و با وعده آوردن پول نفت بر سر سفره مردم مطرح شد. پس از کش و قوس‌های فراوان و استفاده‌های گوناگون از این طرح در انتخابات دوره دهم، در نهایت از آذرماه سال ۱۳۸۹ اولین مرحله از یارانه‌ها با مبلغ ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان توزیع شد. تعهد سنگینی که دولت بر دوش گرفته بود، خیلی زود آن را با دردسر بزرگی مواجه کرد.

میزان درآمدهای حاصل از حذف یارانه‌های انرژی بسیار کمتر از مبلغی بود که دولت هر ماه باید به حساب سرپرستان خانوار واریز می‌کرد. انتخابات سال ۹۲ بار دیگر مجالی را برای وعده‌های یارانه‌ای فراهم کرد، به‌طوری که دولت دهم برای حمایت از کاندیدای مورد نظر خود پیش از تایید صلاحیت‌ها وعده افزایش یارانه تا ۱۲۰ هزار تومان و ۲۰۰ هزار تومان را می‌داد. با روی کار آمدن دولت روحانی بسیاری از کارشناسان و اقتصاددانان منتظر اتخاذ تصمیمی قاطع برای حذف این طرح و محدود کردن یارانه‌ها به دهک‌های پایین درآمدی بودند. در همین راستا دولت یازدهم بسیاری از افراد دهک‌های بالای درآمدی را از گرفتن یارانه حذف کرد و در مقابل به یارانه افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی افزود. حال در آستانه دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر وعده پرداخت یارانه و این بار با مبلغی بالاتر -۲۵۰ هزار تومان در ماه- از سوی برخی افراد مطرح شده است. این در شرایطی است که طی سال‌های اخیر مقامات اقتصادی بارها از مشکلات خود برای تامین یارانه‌های ۴۵ هزار تومانی گفته‌اند. پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان تحلیل کارشناسان اقتصادی را درباره وعده‌های یارانه‌ای و امکان علمی و عملی پرداخت آن ارائه می‌کند.