مشکل بی‌خانمانی یکی از مسائل مهم فرهنگی و اقتصادی است که در تمام کشورهای جهان وجود دارد. بسیاری از کارشناسان دلایل مختلفی برای این پدیده قائل هستند، با این حال این دسته از افراد را می‌توان در میان گروه‌های آسیب‌پذیر قرار داد که در برخی موارد توجه شهروندان و حتی دولت را به دلایلی نظیر امنیت شهری یا مسائل انسانی، به خود جلب می‌کنند. اغلب افراد بی‌خانمان را در سراسر جهان افراد معتاد یا بیماران روانی تشکیل می‌دهند و به همین دلیل افزایش شدید تعداد آنها در شهرهای بزرگ علاوه بر اینکه چهره آن شهر را مخدوش می‌کند، پیامدهای نامناسبی دارد. کشورهایی که اغلب دولت‌های رفاه دارند، مانند نروژ، سوئد، هلند و دانمارک، تلاش زیادی در این‌باره به خرج داده و دولت‌های آنها طرح‌هایی را از آغاز سده جدید میلادی در این خصوص مد نظر قرار داده‌اند. هر چند نقش بخش خصوصی در این کشورها در بسیاری موارد پررنگ است اما در شهرهای بزرگ، شهرداری‌ها از کمک دولتی نیز استفاده کرده‌اند. در بیشتر این کشورها سیاست‌هایی مبتنی بر ارائه مسکن اجتماعی به افراد کم‌درآمد و بی‌خانمان در پیش گرفته شده است که البته متولی بیشتر این نهادها بخش‌های غیرانتفاعی و خصوصی بوده و شرایط آنها نیز به دلایل بسیاری با شرایط و اقتصاد ایران متفاوت است. پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان نظر تحلیل‌گران اقتصادی و اجتماعی را در زمینه پدیده گورخوابی مورد بررسی قرار می‌دهد.