دلایل تصمیم فدرال رزرو

جولیا چانگ

فوربس

همان‌طور که بسیاری از تحلیلگران اقتصادی انتظار داشتند، فدرال رزرو در پایان نشست دو روزه خود در چهارشنبه گذشته اعلام کرد که نرخ بهره وجوه فدرال را تا ۲۵/ ۰ درصد افزایش داده و از ۵/ ۰درصد به ۷۵/ ۰ درصد می‌رساند. این نخستین بار از دسامبر ۲۰۱۵ است که فدرال رزرو این نرخ را افزایش می‌دهد و دومین بار در یک دهه گذشته محسوب می‌شود. فدرال رزرو همچنین نشان داده است که انتظار دارد در سال ۲۰۱۷ افزایش نرخ بهره بیشتری را تجربه کند. نرخ وجوه فدرال نرخ بهره‌ای است که تعیین می‌کند چقدر برای نهادهای مالی هزینه‌بر است تا به یکدیگر وام دهند. وقتی نرخ بهره افزایش پیدا کند، هزینه وام گرفتن برای بانک‌ها بیشتر می‌شود. آنها ممکن است به نوبه خود هزینه‌های بالاتر را به مشتریان به شکل افزایش نرخ بهره کارت‌های اعتباری، وام‌های خودرو، رهن‌ها و سایر انواع محصولات مالی، انتقال دهند.

بنابراین چرا فدرال رزرو می‌خواهد نرخ بهره را افزایش دهد؟ به‌طور خلاصه می‌توان گفت این به آن معنی است که بانک مرکزی کشور نشانه‌هایی از تقویت اقتصاد این کشور را مشاهده کرده است. وقتی اوقات سختی فرا برسند، فدرال رزرو نرخ بهره را کاهش می‌دهد تا قرض گرفتن و مخارج را برای مصرف‌کنندگان و فعالان کسب و کار تسهیل کند، بنابراین پول بیشتری را به اقتصاد تزریق می‌کند (که دلیل این است که چرا فدرال رزرو نرخ‌های بهره را در طول دوره رکود نزدیک به صفر نگه داشته بود). اما وقتی اقتصاد نشانه‌هایی از بهبود آشکار کند، فدرال رزرو ممکن است انتخاب کند که نرخ‌های بهره را به دلیل کنترل تورم افزایش دهد.

نظریات اقتصادی بیشتری برای درک تاثیر افزایش نرخ بهره فدرال رزرو نقش دارند اما چیزی که به احتمال زیاد علاقه مخاطبان عادی را جذب می‌کند، اثر آن بر امور مالی شخصی است. اگر کسی دغدغه‌ای در مورد اظهارات فدرال رزرو داشته باشد، باید به چند چیز توجه کند:

نرخ‌های بهره هنوز به‌طور نسبی پایین هستند. به یاد داشته باشید که حتی با یک افزایش نرخ بهره، نرخ‌های بهره هنوز از نظر تاریخی بسیار پایین هستند. برای مثال در دسامبر سال ۲۰۰۶ پیش از اوج‌گیری رکود، نرخ وجوه فدرال بالای ۵ درصد بود. در میانه دهه ۱۹۸۰ میلادی، این نرخ نزدیک به ۱۰ درصد بود و در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی بیش از ۱۰ درصد بود. برخی نرخ‌های بهره به‌طور خزنده حرکت کرده‌اند و سخن از افزایش نرخ‌ بهره از سوی فدرال رزرو خبر جدیدی نیست، بنابراین ممکن است برخی اثرات را بدون پی بردن به آن احساس کرده باشید. مت شاپیرو، یک برنامه‌ریز مالی معتقد است: «این افزایش نرخ بهره به‌طور گسترده‌ای قابل پیش‌بینی بود، بنابراین بیشتر موارد مربوط به نرخ بهره مصرف‌کنندگان با این پیش‌بینی تعدیل شده و تحقق یافته بودند.» برای مثال، نرخ رهنی در ماه‌های اخیر تا حدودی به علت احتمال افزایش نرخ بهره، بالا رفته بود. بنابراین احتمالا تاثیرات فوری شدید بیشتری که ناشی از بیانیه فدرال رزرو باشد، در واقعیت به وقوع نخواهد پیوست. علاوه بر آن، هر وامی که پیش‌تر با نرخ ثابت گرفته شده است تحت تاثیر بیانیه فدرال رزرو قرار نمی‌گیرد. اما اگر در مورد چگونگی اثرگذاری افزایش نرخ بهره بر کارت‌های اعتباری یا وام‌ها نگران باشیم، باید مراقب افزایش هزینه‌ها از سوی وام‌دهندگان و مشکلاتی در بازپرداخت بدهی و اقساط ماهانه بود. افزایش نرخ بهره همیشه در مورد پرداخت پول بیشتر است. ممکن است در نتیجه تصمیم فدرال رزرو مبنی بر افزایش کمی در نرخ بهره، پس‌اندازها، گواهی‌های سپرده‌ها، حساب‌های بازار پول و سایر انواع حساب‌های مالی درآمد بیشتری همراه داشته باشد. اعتبار قدرتمند هنوز کلیدی برای این است که نرخ بهره وام‌گیری را پایین نگه دارد.

شاپیرو معتقد است که امکان دارد افراد شاهد کمی افزایش در نرخ کارت اعتباری سالانه خود یا وام‌های دیگری که نرخ بهره متغیر دارند، باشند، اما داشتن امتیاز خوب اعتباری هنوز هم مشخصه بزرگی در مورد نوع نرخ بهره‌ای است که افراد می‌پردازند. وی اضافه می‌کند: «برای بدهی کارت‌های اعتباری، من بیشتر نگران امتیازات اعتباری هستم تا فدرال رزرو. امتیاز اعتباری یک نفر اثر بزرگ‌تری بر نرخ بهره آنها دارد.»بنابراین مشتریان باید در عوض بر سالم نگه داشتن اعتبارشان با پرداخت‌های سر موقع تمرکز کنند، بدهی کلی خود را پایین نگه دارند و کارهای دیگری انجام دهند که به تقویت اعتبار منجر شود. شاپیرو معتقد است که بازارها نسبت به یک بیانیه اقتصادی مهم تا حدودی با نوسان پاسخ می‌دهند. اما سرمایه‌گذاران نباید تسلیم این واکنش‌ها شوند. داشتن یک پرتفولیو به سرمایه‌گذاران در این مورد کمک می‌کند و قدرت تحمل ریسک را افزایش می‌دهد. اکنون زمان بررسی پرتفولیوها برای سرمایه‌گذاران رسیده است.