اتریش سقوط نکرد
بی بیسی جهانی
مساله جهانگرایی حتی قاره اروپا را دچار شکاف عمیق کرده است، زیرا ۴۵ درصد مردم اروپا یعنی حدود نیمی از آنها جهانگرایی را برای خود یک خطر و تهدید جدی تلقی میکنند. این مردم فکر میکنند که جهانگرایی با سرعتی که دارد آنها را به عقب رانده و کنار گذاشته است و سیاستمداران هم دیگر توجهی به آنها ندارند. این مردم میگویند از روبهرو شدن با بیکاری و فقر بهشدت در هراس هستند و تحقیق نشان میدهد که همواره بیشتر این افراد حمایت از پوپولیستهای راست را راه نجات خود میدانند.
بی بیسی جهانی
مساله جهانگرایی حتی قاره اروپا را دچار شکاف عمیق کرده است، زیرا ۴۵ درصد مردم اروپا یعنی حدود نیمی از آنها جهانگرایی را برای خود یک خطر و تهدید جدی تلقی میکنند. این مردم فکر میکنند که جهانگرایی با سرعتی که دارد آنها را به عقب رانده و کنار گذاشته است و سیاستمداران هم دیگر توجهی به آنها ندارند. این مردم میگویند از روبهرو شدن با بیکاری و فقر بهشدت در هراس هستند و تحقیق نشان میدهد که همواره بیشتر این افراد حمایت از پوپولیستهای راست را راه نجات خود میدانند.
انتخابات ریاستجمهوری در اتریش بار دیگر توجه جهانی و بهویژه دولتها و مردم اروپا را به خود جلب کرد. دو رقیب راست افراطی و چپ مستقل در رویاروییهای انتخاباتی شکاف موجود در جامعه اتریش را آشکار کردند. این چهارمینبار بود که طی یک سال دو نامزد کاملا متضاد مقام رئیسجمهوری وارد یک مبارزه بیسابقه انتخاباتی شدند. حزب آزادی اتریش به رهبری آقای هوفردر جریان مبارزات انتخاباتی همواره موضوع پناهجویان را به میان کشیده و معتقد بود در کنار مشکلات بیشمار، پناهندگان برای اتریش یک مساله امنیتی هستند و قصد داشت بدون تامل بسیاری از آنها را اخراج کرده و مرزها را تحت کنترل شدید قرار دهد. هوفر بهعنوان یک راستگرای افراطی دیدگاهی مشابه دونالد ترامپ رئیسجمهوری منتخب آمریکا دارد. او علاوه بر اینکه به گونهای آشکار، اظهاراتی نژادپرستانه در قبال ترکها و مسلمانان بیان میکند، اقدام به ایجاد تردید در قبال اتحادیه اروپا کرده و حتی در مقطعی اعلام کرده که شبیه رفراندوم بریتانیا که منجر به «برگزیت» شد را در اتریش برگزار خواهد کرد.
اگر هوفر میتوانست در انتخابات اتریش پیروز شود، عنوان نخستین رهبر راستگرای افراطی و اسلامهراس را در یکی از کشورهای مهم در قاره اروپا کسب میکرد. پیروزی هوفر میتوانست یک رویداد مهم برای احزاب وجنبشهای راستافراطی در اروپا باشد که در سال ۲۰۱۷ در فرانسه، آلمان و هلند در انتخابات به رقابت میپردازند و در عین حال این موفقیت کابوس سران اتحادیه اروپا درباره سیطره تدریجی راستگرایان افراطی در کشورهای اروپایی را تحقق میبخشید. نگاهی به تاریخچه تشکیل اتحادیه اروپا نشان میدهد که اتریش خود از منادیان همگرایی اروپایی بود و پیروزی هوفر میتواند نشان دهد، این کشور شاهد نوعی بازگشت به عقب است.
امیدها زنده ماند
سهشنبه هفته گذشته ولفگانگ سابوتکا، وزیر کشور اتریش در یک کنفرانس خبری اعلام کرد شمارش آرای صبح روز سهشنبه به اتمام رسیده و بر اساس نتیجه نهایی «فان در بلن» با ۸/ ۵۳ درصد معادل ۴۷/ ۲ میلیون رای پیروز قطعی انتخابات و رئیسجمهوری جدید اتریش برای یک دوره ۶ ساله است. نوربرت هوفر، نامزد حزب راست افراطی «آزادی» نیز ۱۲/ ۲ میلیون رای کسب کرد و با اختلاف حدود ۳۵۰ رای نامزد شکستخورده انتخابات لقب گرفت. این درست است که هوفر شکست خورده است اما پندار وی در میان بخش عمدهای از جامعه اتریش زنده است. آنچه مسلم است اینکه در کشور اتریش نیز جریان راست افراطی بازنده مطلق میدان نبود! نباید فراموش کرد که وی توانست بیش از ۴۶ درصد آرا را به خود اختصاص دهد. آنچه مشخص است اینکه حزب راست افراطی «آزادی» اتریش نیز توانسته با تاکید بر موضوعاتی مانند پناهجویان تا حدی پایگاه اجتماعی خود را تقویت کند و انتظار میرود که در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ نیز حضور پررنگی داشته باشد. هر چند رئیسجمهوری در اتریش مقامی نسبتا تشریفاتی است و قدرت اجرایی ندارد، اما این انتخابات بهخصوص در پی رای مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا (برگزیت) و انتخاب دونالد ترامپ بهعنوان رئیسجمهوری آینده آمریکا، از لحاظ سیاسی هم برای اتریش و هم برای اتحادیه اروپا حائز اهمیت بود و برخی مقامهای اروپایی از جمله «فرانک والتر اشتاینمایر» وزیر امورخارجه آلمان از نتیجه انتخابات اتریش استقبال کردند.
ارسال نظر