برندگان و بازندگان تثبیت تولید

Oil price.com

سام وهاب، مدیر تحقیقات نفت و گاز در فیتزجرالد کانتور اروپا می‌گوید: «توافق چهارشنبه واقعا چشم‌انداز بازار نفت در سال‌های آینده را تغییر می‌دهد و قیمت نفت را وارد طبقه ۵۰ دلاری می‌کند.» این بدان معنی است که در کل سال ۲۰۱۷ نفت قیمت ۵۵ تا ۶۰دلاری را خواهید دید و ممکن است ما به‌زودی مثلا در هفته‌های آتی در صورتی که کشورهای غیر عضو اوپک مانند روسیه به این توافق بپیوندند، جهش بزرگتری را در قیمت نفت شاهد باشیم. این قرارداد ممکن است باعث بروز نوساناتی در معاملات شود. فعالیت در قراردادها برای ماه‌های فوریه و مارس ۲۰۱۷ زمانی که تاثیر محدودیت‌های اعمال شده برای تولید از ژانویه تاثیر خود را بر بازار بگذارد، ممکن است برخی رکوردها جابه‌جا شود. در حال‌حاضر معامله‌گران با توجه به اینکه روسیه نیز حاضر به کاهش تولید خود شد و اولین همکاری مشترک خود را با اوپک در ۱۵ سال اخیر به نمایش گذاشت، قیمت‌های بالاتری را برای نفت جست‌وجو می‌کنند. جمهوری آذربایجان یکی دیگر از کشورهای غیر عضو اوپک نیز موافقت خود را برای ایفای نقش در کاهش تولید نفت و به‌تبع آن افزایش قیمت اعلام کرده است. اعداد و ارقام دروغ نمی‌گویند و آنچه واقعا اتفاق افتاده هیچ‌چیز نیست. ما درست در جایی هستیم که پیش از آن بودیم.

اما الان داستان یک فرق کوچک داشته و انتظارات در ماه‌های اخیر تغییر کرده است و همه به‌طور ناگهانی به بازگشت به قبل از اجلاس دوحه رضایت داده‌اند. اوپک آنچه را که نیاز داشت به انجام رسانده است: تغییر احساسات، نه اصول. در حال‌حاضر برای هر یک از اعضای اوپک توزیع کاهش تولید قابل‌توجه است. عربستان سعودی که در سراسر فرآیند مذاکرات موضع تندی گرفته بود و بیان می‌کرد تا زمانی که ایران تولید را کاهش ندهد، زیر بار کم کردن تولید خود نمی‌رود حاضر شده برای مطابقت و هماهنگی با سایرین این کار را انجام دهد. در سه ماه اول ۲۰۱۶ قبل از اجلاس دوحه عربستان سعودی ۱۰/ ۱۴۷ میلیون بشکه در روز تولید می‌کرد اما حالا با توافقی که صورت گرفته آنها به رقم ۱۰۰/ ۵۸ میلیون بشکه در روز بازمی‌گردند. بنابراین با وجود اینکه آنها یکی از طرف‌های کاهش تولید هستند، در واقع درصد کمی از تولید خود را کم می‌کنند اما از آنجا که این یک بازی با حاصل جمع صفر است، کدام کشورها با خوش شانسی روبه‌رو شده‌اند؟

جدول زیر سطح تولید کشورهای صادرکننده را برای فصل اول ۲۰۱۶ و توافق اخیر نشان می‌دهد. مقایسه آمارهای تولید نهایی شده در اجلاس دوحه و اجلاس اخیر وین نشان‌دهنده موضوع مهمی است. بزرگ‌ترین برندگان این توافق، بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت هستند؛ امارات متحده عربی، عراق و ایران سه کشور از چهار تولیدکننده بزرگ اوپک. اندونزی با وجود اینکه خارج از اوپک است و بر اساس اجلاس دوحه باید ۷۱۴ هزار بشکه تولید می‌کرد در حال‌حاضر در سطح ۷۲۲ هزار بشکه در روز است. لیبی و نیجریه نیز از کاهش معاف هستند و تا جایی که قادر باشند می‌توانند تولید را افزایش دهند. در همین حال ونزوئلا که مجبور است تولید خود را ۱۳ درصد کاهش دهد، به بزرگ‌ترین بازنده این توافق تبدیل شده است. در کنار آنها گابن که یک کشور کوچک نفتی است با ۹/ ۱۱ درصد در رتبه دوم قرار دارد. قطر نیز با بیش از ۷ درصد کاهش از اول ژانویه در رتبه سوم جای می‌گیرد.

بنابراین با وجود اینکه میزان تولید اعضای اوپک نسبت به پیش از اجلاس دوحه چندان تغییر نمی‌کند، توزیع تولیدات میان اعضا دچار تحول زیادی می‌شود. صرف‌نظر از این دگرگونی داخلی، پیش از اینکه از نتایج این نشست مبنی بر کاهش تولید خیلی هیجان‌زده شویم، باید توجه داشته باشیم که این نتیجه دقیقا همان چیزی است که در دوحه بر سر آن توافق نشد و در نهایت آن اجلاس به شکست انجامید. اما اگر نتیجه دوحه را یک شکست بدانیم بی‌شک نتیجه اجلاس چهارشنبه در وین یک موفقیت بود؛ موفقیت در بالا کشیدن قیمت بازار بدون اینکه اصول عرضه هیچ تغییری کند.

برندگان و بازندگان تثبیت تولید