در حال‌حاضر روند کاهش جمعیت ساکن شب در هسته پایتخت، غیرطبیعی شده است و مناطق مرکزی و قدیمی کلان‌شهر تهران، به عارضه «تخلیه جمعیت ساکن» دچار شده‌اند، طوری که هسته پایتخت هم‌اکنون به‌خاطر «خلوت شدن محله‌های اداری در شب» با خطر بروز انواع آسیب‌های اجتماعی از جمله «شب‌مردگی» مواجه شده است.

تحقیقات نشان می‌دهد که در چهار منطقه ۶، ۷، ۱۱ و ۱۲ شهر تهران که هسته پایتخت را شکل داده‌اند، فقط ۱۳ درصد از کل جمعیت ۸ میلیون و ۱۷۶ هزار نفری این کلان‌شهر در آنها سکونت دارند و به‌طور متوسط ۲۵۰ هزار نفر در هر یک از این ۴ منطقه شهری ساکن هستند، این در حالی است که متوسط حجم ساکنان مناطق اطراف هسته مرکزی، بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر است و در برخی از این مناطق، شتاب تبدیل ساختمان‌های مسکونی به مجتمع‌های اداری شیب تندی یافته است و چهره غالب محدوده مرکزی تهران که در گذشته کاملا مسکونی بود، هم‌اکنون به محل کار و فعالیت تبدیل شده است. تجربه نشان داده است، هر منطقه از تهران که خالی از سکنه شود و فضای سکونتگاهی در آن محله کم شود؛ پدیده شب‌مردگی در آنجا بروز پیدا می‌کند که نتیجه آن شکل‌گیری آسیب‌های اجتماعی خواهد بود. منطقه ۱۲ تهران نمونه محقق شده از پدیده شب‌مردگی در پایتخت است که اکنون انواع معضلات اجتماعی در منطقه ۱۲ همچون محله هرندی یا در بافت‌های تاریخی این منطقه را شاهد هستیم.

این منطقه اگرچه جزو هویت و پیشینه تهران است، اما افزایش تعداد بناهای تاریخی خالی از سکنه، این محلات را آماده بروز آسیب‌های اجتماعی کرده است. براساس نتایج تحقیقات انجام شده توسط کمیسیون شهرسازی چنین چشم‌اندازی از شب‌مردگی مشابه منطقه ۱۲، برای منطقه ۶، ۷ و ۱۱ و حتی برخی محلات منطقه ۳ شهر تهران نیز قابل‌تصور است. بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران حوزه شهری معتقدند گسترش پدیده شب‌مردگی می‌تواند به کاهش کیفیت زندگی در کلان‌شهری همچون تهران منجر شود، از این‌رو در صفحه باشگاه اقتصاددانان امروز این سوال را پیش‌روی کارشناسان شهری قرار داده‌ایم که برای مقابله برای بروز و گسترش این پدیده در مناطق مختلف شهر تهران چه راهکارهایی در مقابل مدیران شهری قرار دارد.