امیر شاملویی: پنج‌شنبه هفته گذشته با برگزاری رفراندوم مردم بریتانیا تصمیم گرفتند تا از اتحادیه اروپا جدا شوند. این تصمیم به‌زعم بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران، عواقب اقتصادی نامناسبی برای بریتانیا داشت و بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا و ایالات‌متحده آمریکا پیش از این رفراندوم از مردم بریتانیا خواسته بودند تا به ماندن در این اتحادیه رای دهند. با وجود این توصیه‌ها آنچه از صندوق‌های رای بیرون آمد خلاف آن بود. هرچند آرای ماخوذه در کشورهای مختلف پادشاهی متحده بریتانیا یکسان نبود. برای مثال، اسکاتلندی‌ها و مردم ایرلند شمالی رای به ماندن در اتحادیه اروپا داده بودند در حالی که مردم ولز و انگلستان (به استثنای لندن و برخی شهرهای بزرگ مانند منچستر) موافق خروج از اتحادیه اروپا یا همان برگزیت بودند. جالب اینجا است که نتیجه بین گروه‌های نسلی مختلف نیز متفاوت بوده است. جوانان بیشتر به ماندن در اتحادیه اروپا رای داده بودند در حالی که هرچه از نظر سنی به سوی جمعیت مسن‌تر پیش برویم موافقت با خروج از اتحادیه اروپا بیشتر می‌شود.

به هر حال، پس از جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا، بسیاری از کشورهای این اتحادیه خواهان تسریع در خروج بریتانیا از این اتحادیه هستند. این در حالی است که طبق پیمان لیسبون فرآیند خروج یک کشور از اتحادیه اروپا می‌تواند تا ۲ سال طول بکشد. مهم‌ترین واقعه‌هایی که پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا رخ داد، کاهش شدید ارزش پوند تا ۱۱ درصد بهای آن، افزایش قیمت طلا و فلزات گرانبها در جهان و کاهش قیمت کالاها از جمله نفت خام بود. علاوه‌بر پیامدهایی مانند کاهش حجم تجارت و دشوارتر شدن سرمایه‌گذاری خارجی که به‌نظر می‌رسد برای بریتانیا رخ دهند، یک خطر سیاسی نیز جمع ۲۷ کشور کنونی اتحادیه اروپا را تهدید می‌کند و آن احتمال این است که سایر کشورها نیز با قدرت گرفتن احزاب موافق رفراندوم خواهان جدایی از اتحادیه اروپا شوند. چنین رویدادی می‌تواند موجب فروپاشی اتحادیه اروپا شود به‌ویژه اینکه کشورهایی نظیر یونان هم‌اکنون نیز مستعد این رویداد هستند.

از سوی دیگر، وقایع‌کنونی منجر به این شده است که کشورهایی نظیر اسکاتلند و ایرلند شمالی زمزمه‌هایی را درخصوص برگزاری رفراندوم برای جدا شدن از بریتانیا دوباره مطرح کنند. این رویداد نیز می‌تواند بر قدرت پادشاهی متحده اثرگذار باشد. اکنون با استعفای نخست‌وزیر بریتانیا، دیوید کامرون، صحنه سیاسی این کشور منتظر چهره دیگری بر مسند قدرت این کشور است تا ملزومات خروج از اتحادیه اروپا را که با رای ۵۲ درصدی مردم بریتانیا به وقوع پیوسته فراهم کند. به‌رغم این نتایج، امضای طوماری برای برگزاری مجدد این رفراندوم در حال شکل‌گیری است که رقم امضاکنندگان آن تا حال حاضر به ۳ میلیون نفر رسیده است. هرچند که امکان برگزاری مجدد این رفراندوم از نظر برخی نمایندگان سیاسی بریتانیا وجود ندارد و این تصمیم با وجود پیامدهای آن قابل بازگشت نیست، اما از سوی دیگر به‌نظر می‌رسد راه‌هایی نیز برای برگزاری رفراندوم مجدد در بریتانیا برای ابطال برگزیت وجود داشته باشد. در ادامه به بررسی برخی از پیامدهای مهم خروج بریتانیا از جمع کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌پردازیم.