محمدعلی مختاری: شکی نیست که اداره یک کشور و تضمین رشد و پیشرفت و بهروزی مردم آن نیازمند متخصصان رشته‌های مختلف از جمله اقتصاد، علوم سیاسی، جامعه‌شناسی، روانشناسی، مردم شناسی، تاریخ، هنر و ادبیات، مهندسی و... است و فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها در کنار هم و با آشنایی از حیطه‌های یکدیگر می‌توانند در پیشبرد جوامع کمک کنند و موثر افتند. طی سال‌های گذشته کشورهای پیشرفته با این واقعیت روبه‌رو شدند که کار کرد‌های نظام‌های اجتماعی نیز قانونمندی‌های خود را دارد و این قانونمندی‌ها شایسته مطالعه و شناخت هستند. همچنین لازمه یافتن راه حل برای بسیاری از مسائل اجتماعی شناخت علمی قانونمندی‌های نظام‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. در کشور ما اما اگرچه بیشتر دانشجویان در رشته علوم انسانی تحصیل می‌کنند لیکن موقعیت اجتماعی و شغلی مناسبی برای بسیاری از آنها وجود ندارد. بسیاری از ظرفیت‌های مورد نیاز برای رشد و توسعه رشته‌های علوم انسانی نیازمند هزینه‌های ثابت بالا به ازای هر فرد است که بخش خصوصی به دلایل متعدد تمایلی برای ورود به این حوزه‌ها ندارد و بخش عمومی نیز فضای مناسبی را به سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها اختصاص نداده است. پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان به موضوع عدم استقبال کافی از علوم انسانی در ایران اختصاص دارد.