یکپارچگی تشکل‌ها در اتاق پویا

حامد فرنام دبیر کمیسیون انرژی، نفت و محیط‌زیست اتاق بازرگانی ایران ترسیم یک اتاق بازرگانی ایده‌آل و پویا جز با تعریفی درست از جایگاه این پارلمان در داخل و خارج از کشور میسر نخواهد بود. بهبود فضای کسب‌وکار در کشور از مهم‌ترین مسائلی است که بخش خصوصی همواره با آن دست به گریبان بوده است، بنابراین با توجه به اینکه اتاق بازرگانی به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی باید در این خصوص عرض‌اندام کند، مسوولیت تحقق شرایط مطلوب در فضای کسب و کار بر عهده اتاق بازرگانی خواهد بود. اهمیت جایگاه اتاق بازرگانی را می‌توان از آنجا فهمید که دو سال گذشته رهبر معظم انقلاب در جلسه‌ای با حضور هیات نمایندگان اتاق، مقرر کردند هر ۶ ماه یکبار گزارشی از عملکرد اتاق را به ایشان تحویل دهند. تعامل با دولت و مجلس را می‌توان در قالب مشاوره به سه قوه تعریف کرد. حذف قوانین مزاحم و تصویب قوانین تسهیل‌کننده کسب‌وکار از جمله مسوولیت‌هایی است که در این بخش برعهده اتاق بازرگانی نهاده شده و انتظار می‌رود عملکرد خوبی در این خصوص داشته باشد. اتاق بازرگانی به‌عنوان تشکل تشکل‌ها، باید بتواند تشکل‌های فعال در اتاق را در راستای حرکت به سوی یکپارچگی هدایت کند، هر چقدر پارلمان بخش خصوصی بتواند این موضوع را ساماندهی و هم‌افزایی ایجاد کند، فرهنگ کار جمعی و گروهی را نهادینه خواهد کرد.

کمیسیون‌ها به‌عنوان بخش دیگر تشکیل‌دهنده اتاق بازرگانی می‌توانند در پویایی اتاق نقش بسزایی داشته باشند، چرا که مباحث تخصصی و نیازهای بخش خصوصی در این کمیسیون‌ها مطرح می‌شود؛ در نتیجه با اولویت بخشیدن به آنها می‌توان راهکارهای موثر‌تری برای مشکلات بخش خصوصی ارائه کرد. به عبارتی دیگر انجام اقدامات جمعی، تجمیع افراد متخصص در کمیسیون‌ها با توجه به مسوولیت مشاوره سه قوه می‌تواند در بهبود فضای کسب‌وکار تاثیرگذار بوده و به‌عنوان مهمترین وظایف اتاق بازرگانی از آن یاد شود.

اما اتاق بازرگانی به جز تاثیرگذاری در فضای داخلی، در روابط بین‌الملل نیز می‌تواند ایفای نقش کند. اتاق‌های مشترک بین ایران و سایر کشورها، این امکان را به بخش خصوصی می‌دهد که بتوانند با چشم‌انداز روشنی به روابط تجاری بین‌المللی خود بنگرند. لازم به ذکر است که بدون داشتن روابط بین‌المللی نمی‌توان انتظار پیشرفت داشت. از مهم‌ترین مشکلاتی که هم اکنون در بخش خصوصی تاثیرگذار بوده، روند بوروکراسی اداری است. این امر مانع از اخذ تصمیم‌گیری‌های چابک خواهد بود و در نهایت به منفعل بودن بخش خصوصی خواهد انجامید، هر چند نیروهای قوی در بخش خصوصی کم نیستند، اما بوروکراسی‌ها حضور این بخش را کمرنگ می‌کنند. در نتیجه کاهش بوروکراسی سرعت عمل بخش خصوصی را بالا می‌برد و پویایی را به معنای واقعی به اتاق باز می گرداند.