اکبر شریفی

مهندس کلانتری، وزیر اسبق کشاورزی و دبیر کل خانه کشاورز در شماره ۱۳۴۴ روزنامه دنیای اقتصاد (۲/۷/۸۶) با صادرات گندم مخالفت کرده و این استدلال را پیش کشیده، که صادرات گندم پس از خودکفایی در تولید آن منجر به عدم تعادل در بخش کشاورزی شده و به افزایش واردات اقلام مختلف انجامیده است. اگرچه مراتب دانش تخصصی و تجربه ایشان را همچنان محفوظ داشته و به آن احترام می‌گذارم، اما لازم می‌دانم نکاتی جزئی را در این رابطه خاطرنشان سازم تا محلی برای تعامل افکار باشد و عزیزان دیگر را هم تشویق کند تا نظر بدهند که آیا صادرات گندم در شرایط فعلی برای ایران عزیز ما مفید است یا باید از ادامه آن صرف‌نظر کرد و استراتژی تولید و بازرگانی گندم را به سمت دیگری سوق داد. شرایط آب‌وهوایی کشور و تنوعی که واریته‌های گندم کشور دارند و اینکه کشور ما به لحاظ جغرافیایی در بهترین شرایط ترانزیت کالا قرار دارد با فرض اینکه صادرات گندم کشور از محل واردات آن صورت پذیرد بنا به دلایل ذیل نه تنها امری پسندیده است بلکه می‌توان گفت که اجتناب‌ناپذیر است و جایز نیست با طرح مسائل جانبی این امر مهم و حیاتی مخدوش شود.

۱ - بخشی از واریته‌های گندم تولیدی کشور برای پخت نان ضعیف بوده ولی در مقابل قابلیت مصرف صنوف و صنایع غیر نان مانند بیسکویت را دارند و می‌توانند پاسخگوی نیاز سایر کشورهای مصرف‌کننده باشند.

۲ - در صورتی که به نحو مطلوب برنامه‌ریزی و این امکان فراهم می‌کند که گندم با گلوتن ضعیف و پروتئین پایین صادر و در مقابل می‌آید گندم‌های با گلوتن قوی و پروتئین بالا خریداری و وارد کشور شود.

۳ - صادرات در مقابل واردات و حضور در بازارهای جهانی غلات باعث خواهد شد ابزارهای لازم در زمینه واردات و صادرات پویا و به روز باشد ضمن اینکه موجبات تقویت بنیه تجاری کشور فراهم خواهد شد.

۴ - اصلاح کیفیت و ثبات کیفی در محصولاتی که مواد اولیه آن را گندم و آرد تشکیل می‌دهند منوط به وجود بازار آزاد در زمینه واردات و صادرات است.

۵ - حقوق مصرف‌کنندگان در گرو رقابت تولیدکنندگان و فراهم نمودن ابزار کار آنها است که از جمله می‌توان به انتخاب آزاد مواد اولیه و فراهم نمودن شرایط بازار آزاد در زمینه واردات و صادرات اشاره کرد.