دکتر سید حمید حسینی- نقد عملکرد اتاق بازرگانی فرصتی است تا مدافعان اتاق به پاسخگویی عملکرد خود اقدام نمایند و فعالان اقتصادی نیز با رویکرد به برنامه‌های گروه‌های فعال در انتخابات رای خود را به صندوق بریزند. لذا گفتاری تحت این عنوان از دیدگاه یک عضو هیات نمایندگان اتاق تهران و ایرن که تلاش زیادی در ۴سال عضویت در اتاق در جهت اصلاح آن داشته است ارائه می‌نمایم و امیدوارم که مورد توجه قرار گیرد. ۱ -کمیسیون تشکل‌ها

یکی از مهم‌ترین اختیارات اتاق بازرگانی ایران تشکل و ثبت تشکل‌های اقتصادی مردمی و رسیدگی به مسایل آنها است. لذا ضروری است که اتاق یک دایره تخصصی در این رابطه ایجاد نموده و ضمن کمک به تشکل‌ اتحادیه‌های صادراتی و تولیدی نسبت به حضور آنها در مجامع مختلف اقدام کند و کمک‌های آموزشی پیرامون اصول پایه تجارت بین‌‌‌‌‌ المللی و شرکت در نمایشگاه به این تشکل‌ها ارائه دهد.

اما اتاق ایران در یکی از جلسات سال‌های پیش هیات‌رییسه بدون تصویب بالاترین مرجع تصمیم‌گیری اتاق، یعنی هیات نمایندگان تصمیم گرفت که این امور به صورت یک کمیسیون و زیر نظر نایب رییس اتاق ایران اداره شود و سال‌ها است که این روال ادامه یافته و این کمیسیون ماهی یک بار تشکیل جلسه می‌دهد و فقط به تقاضاهای واصله در رابطه با ثبت تشکل‌ها تصمیم‌گیری می‌نماید.

نحوه اداره این کمیسیون اعضای کمیسیون و ملاک‌‌های موافقت و مخالفت با ثبت تشکل‌ها قابل تامل است و دلایل ناکارآمدی این وظیفه مشخص خواهد شد.

ریاست این کمیسیون با نایب رییس محترم اتاق ایران است که ضمنا نایب رییس اتاق تهران و رییس اتاق‌های مشترک ایران و کانادا و کره، ایران و افغانستان نیز هستند و ریاست شوراهای مشترک ایران و بحرین، ایران و قطر، ایران و مصر، ایران و عمان را نیز به عهده دارند و علاوه بر این مشاغل، رییس خانه معدن ایران و رییس اتحادیه صادرکنندگان مواد معدنی و گچ بوده و به نمایندگی از هیات‌رییسه اتاق ایران در بسیاری از جلسات گمرک و دولت نیز باید حضور یابند و مدیریت و مالکیت واحد معدنی و صنعتی خود را نیز به عهده دارند. خدا قوت! نتیجتا ایشان حداکثر فقط در جلسات کمیسیون حضور می‌یابند و زمان کافی برای گفت‌وگو و مشورت با اعضای هیات‌های نمایندگان و یا تشکل‌ها و هیات‌رییسه اتاق‌ها و رسیدگی به مسائل آنها را ندارند.

بنابراین کارهای اجرایی این کمیسیون به یک دبیر سپرده شده که این دبیر ضمن اینکه کارمند اتاق ایران است دبیر کنفدراسیون صادرات ایران و دبیر کمیسیون بازرگانی اتاق ایران نیز هست و به نمایندگی از اتاق در جلسات هفتگی کار گروه توسعه صادرات بعضا در جلسات شورای‌عالی صادرات حضور پیدا می‌کند و نماینده رییس اتاق در انجمن نظارت بر انتخابات اتاق ایران نیز هست لذا پیگیری امور توسط ایشان در حد بسیار ضعیفی است و دسترسی و ارتباط با ایشان هم عملا غیرممکن است. ضمنا اکثریت اعضای این کمیسیون نمایندگان تشکل‌های فعلی هستند که با ثبت تشکل‌های جدید مخالفت می‌کنند و به این دلیل صدها تشکل اقتصادی تحت عنوان انجمن صنعتی در وزارت صنایع یا کانون کارفرمایی در وزارت کار یا NGO در وزارت کشور به ثبت رسیده است و ارتباط تشکیلاتی با اتاق بازرگانی ندارند.

سوال اینجا است که چرا کارها در دست عده معدودی متمرکز شده است؟ بدون شک هستند کسانی که توانایی دارند هم این مشاغل را به نحو مطلوب‌تری انجام دهند و هم پاسخگوی دیگران باشند.

صدالبته جواب برای آنان که از نزدیک با اتاق تماس دارند روشن است. پاسخ احتمالا این است: کنترل و عدم ثبت تشکل‌هایی که ممکن است با ریاست اتاق و یاران ایشان تضاد عقاید داشته باشند از سویی و ثبت اتحادیه‌های خلق‌الساعه دوستان از سوی دیگر. مثلا کانون خواستاران تحول در اتاق بازرگانی پس از دو سال تلاش موفق به ثبت در اتاق بازرگانی نگردید.

به یاد داشته باشیم که هر اتحادیه می‌تواند یک نماینده در هیات نمایندگان اتاق ایران داشته باشد و هر چه تعداد دوستان بیشتر باشد، امکان انتخاب مجدد هیات رییسه فعلی در دور آینده بیشتر است.

ما امیدواریم در آینده بدون توجه به گرایش‌های اجتماعی و سیاسی افراد قادر باشند تشکل‌های خود را در اتاق به ثبت برسانند تا این تشکل‌ها نقش رابط اعضا و اتاق را به خوبی ایفا کنند و با تدوین ملاک‌‌های شفاف و غیرقابل تغییر از طریق هیات‌رییسه و تصویب هیات نمایندگان مجوز فعالیت تشکل‌ها صادر شود.