دکتر فرهاد فزونی

چهار سال گذشته، نقطه عطفی در تاریخ اتاق‌های تهران و ایران بود. دورانی که اگرچه با جشن هشتادمین سالروز تاسیس اتاق تهران همراه بود ولی تولد مجدد این اتاق را نیز در درون خود جای داد. بالاخره اتاق تهران توانست بار دیگر جدا از اتاق ایران و بدون تکیه به آن بر قامت استوار خود بایستد و خانه فعالان اقتصادی تهران استقلال یابد. اگرچه ریاست اتاق ایران هنوز معتقدند که استقلال اتاق تهران میسر نیست (دنیای اقتصاد ۱/۱۱/۸۵). این جدایی و جراحی مسلما بدون درد و فریاد نبود. بدون کشمکش و جار و جنجال نبود. اما کشمکش‌ها با جدایی اتاق تهران از اتاق ایران خاتمه نیافت. بر ما رفت هرآنچه همه می‌دانند و تکرار آن یادآور دردها و رنج‌های بسیاری است. تغییرات بعدی جای حرف و حدیث دارد و بسیاری بر این باورند که عادلانه و براساس حق و قانون نبود و متاسفانه این امر همواره به عنوان برگی و فصلی ناخوشایند در تاریخ این اتاق باقی خواهد ماند.به هرتقدیر مهندس بهزادیان رفت و دکتر نهاوندیان آمد، بهزادیان رزمنده‌ای پر تلاش با باورهای ارزشمند و قابل احترام خود است. تلاشگر پرتوانی که نیرو و پایداری‌های او لازمه و زیر مایه این جدایی و جراحی و تولد دوباره اتاق تهران بود. جایش خالی و یادش گرامی.

دکتر نهاوندیان ، دانشمندی فرهیخته، خوش‌بیان و با شور و عشق خاص خود به علم و عمل است و همان‌طور که بهزادیان و خصلت‌های او برای این ساختار مجدد مورد نیاز بود شاید برای ساماندهی و ایجاد تحول در اتاق تهران دکتر نهاوندیان با مشخصات و تجارب خاص خود ضروری است.اما برخلاف آنچه برخی بیان می‌کنند سال‌های اولیه اتاق تهران بی‌خاصیت و بی‌ثمر نبود. برای مثال اگر امروز دکتر نهاوندیان برای تاسیس دفاتر اتاق تهران در پایتخت‌های کشورهای دنیا برنامه‌ریزی می‌کند به خاطر شروع فعالیت‌های برون مرزی و بین‌المللی سال‌های اولیه است و یکی از جرائم بهزادیان به حساب آمد.اگر امروز مهندس راسخ دبیرکل سخت‌کوش اتاق جلوه دیگر و نویی به سایت خبری اتاق تهران داده است و یا صحبت از صدور کارت عضویت در دو ساعت می‌کند تکمیل تلاش‌هایی است که دکتر عدالتیان و جناب رییس‌زاده آغاز کرده بودند.

اگر امروز فرهنگ مردم‌سالاری در اتاق تهران نضج گرفته و نمایندگان جریاد و رسانه‌های جمعی با احترام به تمامی جلسات اتاق تهران دعوت می‌شوند تا‌ آزادانه رویدادهای این اتاق را در اختیار ملت قرار دهند به خاطر رویکرد و باوری بود که در سال‌های اولیه ساختار جدید پایه‌گذاری گردید.

بهزادیان‌هاو نهاوندیان‌ها همگی قابل احترامند اما باید از «من» گذشت و به فکر ما بود. باید در اندیشه «ایران ما» بود.

از بارگاه ایزد یکتا برای آنان که در دوره آتی در هیات نمایندگان اتاق‌های سراسر کشور افتخار حضور خواهند یافت آرزوی موفقیت روزافزون در خدمت به بخش‌خصوصی ایران را دارم.

با نام خدا آغاز کردم و به خاطر ایران با کلام خدا پایان می‌دهم. واعتصمو بحبل‌ا.... جمیعا و لاتفرقوا. (آل‌عمران-۹۸)