کارخانه‌های شکر قدمت ۱۱۰ ساله دارند و ۹۰ سال است که به صورت انحصاری اداره می‌شوند. در دوران جنگ نیز دولت مجبور بود کالاهای اساسی را به صورت کنترل شده به جامعه تزریق کند، بنابراین بعد از این مدت زمان، خیلی جالب و جذاب نیست که بعد از این که دولت کارش با این صنعت تمام شد، رهایش کند. بهمن دانایی، دبیر انجمن صنفی کارخانجات قند کشور، در گفت‌وگو با خبرگزاری «ایلنا»، در واکنش به سخنان اخیر وزیر بازرگانی، گفت: وزیر بازرگانی در مصاحبه مطبوعاتی خود اعلام کرده که از این پس دولت شکر را قیمت‌‏گذاری نخواهد کرد و واردات شکر از این پس برای مصارف کالا برگی و تامین نیاز داخلی صورت می‌‏گیرد و در بقیه موارد دولت کاری به قیمت‌‏گذاری و عرضه شکر ندارد.دانایی گفت: وقتی صنعتی انحصاری می‌‏شود، به این معنا است که دولت ارکان قیمت تمام شده و فروش را تعیین کرده و سود کمی را برای تولیدکننده مشخص می‌‏کند، بنابراین حال که دولت کارش با خط صنعت تمام شده و بازار جهانی نیز رونق پیدا کرده، این گونه صنعت را رها کردن مساوی با مرگ صنعت است.وی تصریح کرد: در دوران انحصار، این صنعت نتوانسته خود را بازسازی و با تکنولوژی روز دنیا تطبیق دهد، چرا که حاشیه سود کم بوده، البته دولت باید کمک کند تا این امر اتفاق افتد.دبیر انجمن صنفی کارخانجات قند کشور، تعرفه را عامل کنترلی و حمایتی در هر کشور دانست و عنوان کرد: دولت در اتحادیه اروپا، قیمت تمام شده شکر را ۷۰۰ دلار در هر تن اعلام کرده و به بازار ۳۵۰ دلار عرضه می‌‏کند، ضمن این که، حدود ۱۵۰درصد تعرفه واردات می‌‏گذارد و اجازه نمی‌‏دهد شکر با قیمت ارزان وارد کشورش شود و تولیدکننده‌‏اش آسیب ببیند.وی اظهار داشت: در همه کشورها تعرفه بالا در خصوص کالاهای اساسی رایج است.وی، در خصوص پیشنهاد انجمن به دولت، گفت: با توجه به نیاز یک میلیون و ۹۰۰هزار تنی شکر در داخل کشور و نیز تولید حدود یک میلیون و ۴۰۰هزار تنی این کالا، خلاء بین تولید و مصرف ۵۰۰ تا ۶۰۰هزار تن است، این در حالی است که دولت همه ساله در حدود ۸۰۰هزار تن شکر برای ایفای تعهدات خود نیاز دارد، بنابراین پیشنهاد کردیم این کمبود را از واردات جبران کند و ۲۰۰هزار تن دیگر را نیز از تولید داخل بخرد، ضمن این که نرخ کنترل شده‌‏ای برای تولیدکننده داخلی اعلام کند تا مصرف کننده خود کالای خود را بفروشد.