نماینده تام‌الاختیار جمهوری اسلامی ایران در سازمان تجارت جهانی گفت: مشکل ما با نظام بین‌الملل و عضویت در سازمان تجارت جهانی، سیاسی است. اسفندیار امیدبخش دیروز در «همایش صادرات و جهانی شدن» در مشهد افزود: هم‌اینک گزارش رژیم اقتصادی ایران برای ارائه به ‌سازمان تجارت جهانی که در حکم شناسنامه اقتصاد ملی ما است، آماده ارائه به آن سازمان است.وی اظهار داشت: تهیه این گزارش بسیار پیچیده و مطابق با فرمت‌های WTO با اطلاعات شفاف و روشن است که بدون هیچ کمک خارجی توسط کارشناسان و متخصصان جوان کشور تهیه و تدوین شده است.

او تهیه این گزارش را در هفت بند و هشت زمینه و فصل در یک فرصت کوتاه مایه مباهات کشور دانست و گفت: تیم مذاکره‌کننده ایران با توجه به حمایت‌های بالای دولت از مجموعه کارشناسی برای شروع مذاکرات کاملا آماده است.

وی ادامه داد: نهادها و دستگاه‌های مختلف و مسوولیت آنها هم در جریان این مذاکرات و عضویت در WTO مشخص است اما هنوز با گذشت یک سال و نیم از عضویت ناظر کشورمان در این سازمان با همه پیگیری‌های انجام شده هنوز رییس گروه کاری مذاکره‌کننده با ما تعیین نشده است. او با بیان اینکه هنوز مشکل ما سیاسی است و تردیدی هم در آن نیست، افزود: اما هنر ما آن است که از فضای سیاسی موجود راهکارهای مناسبی را برای پیشبرد امور به نفع کشور بیابیم.

امیدبخش در ادامه با اشاره به قانون برنامه سوم توسعه که در آن رقابت‌پذیری و دانایی محوری از جمله محورهای کار در جهت آماده شدن برای عضویت در WTOبود، افزود: اما در برخورد با مصداق‌ها شاهدیم که خیلی به این محورها نزدیک نشدیم.

وی خصوصی‌سازی و آزادسازی را دو روی یک سکه و از ضروریات آمادگی برای پیوستن به WTO دانست و گفت: محال است آزادسازی بدون خصوصی‌سازی یا بالعکس محقق شود.

امیدبخش با اشاره به بند ج اصل ۴۴قانون اساسی و واگذاری ۸۰درصدی اقتصاد کشور به بخش خصوصی ادامه داد: باید دید آیا دولت می‌تواند در عمل آن را اجرا کند و در چه شرایطی و با چه شیوه‌ای خواهد توانست. وی گفت: با همه اینها حفظ نظام نخستین اولویت کشور است، لذا باید دید عضویت در این سازمان با چه بهایی و هزینه‌ای خواهد بود. او افزود: اگر در جریان رفتارهای هژمونی اقتصاد جهانی به این برسیم که خواست آنها موجب لطمه به نظام می‌شود و بعید هم نیست که چنین درخواستی داشته باشند، این عضویت برای ما ارزشی ندارد. امیدبخش ادامه داد: در غیر این صورت ما باید ابزار حضور در اقتصاد جهانی و صادرات مناسب را در کشور فراهم و از فرصتی که پیش آمده استفاده بهینه کنیم.

وی ادامه داد: WTO سیل بنیان کنی نیست که همه اقتصاد کشور ما را از بین ببرد، زیرا با مدیریت و درایت هم می‌توان شرایط را کنترل کرد.