فراسو
خدا قوت، سرمایه‌گذار!
چند روز پیش از یک پالایشگاه احداث شده توسط بخش‌خصوصی در منطقه آزاد اقتصادی ارس دیدار کردیم.
موقعی که برای شرکت در این برنامه دعوت شدم و شنیدم، قراره بنده خدایی که بهش بخش‌خصوصی گفته می‌شود و به همین خاطر هم همه نوع مصیبت را از کوچک و بزرگ شدن جلوی مسوولان و مقامات رده‌های مختلف گرفته تا راضی کردن‌های متعارف و غیر متعارف کارمند و ناظر و بازرس اداری و غیر اداری یا دنبال گرفتن انواع و اقسام مجوزهای جورو واجور، مرتبط و غیر مرتبط و... تحمل می‌کند و در نهایت هم احساس نگرانی و بیم از بایدها و نبایدهای آینده یا عدم ثبات قوانینی که هر روز امکان تغییرشان را باید محتمل دانست و خب، تواقعات گاه و بی‌گاه آدم‌هایی که نه تنها باری را از زمین بر نمی‌دارند بلکه هر روز خرده فرمایشات گوناگون دارند و خیلی راحت هم مدعی‌اند که: «بابا! یارو مستکبره و سرمایه‌دار. خوب باید کمک کنه دیگه.
امیررضا خادم
چند روز پیش از یک پالایشگاه احداث شده توسط بخش‌خصوصی در منطقه آزاد اقتصادی ارس دیدار کردیم.
موقعی که برای شرکت در این برنامه دعوت شدم و شنیدم، قراره بنده خدایی که بهش بخش‌خصوصی گفته می‌شود و به همین خاطر هم همه نوع مصیبت را از کوچک و بزرگ شدن جلوی مسوولان و مقامات رده‌های مختلف گرفته تا راضی کردن‌های متعارف و غیر متعارف کارمند و ناظر و بازرس اداری و غیر اداری یا دنبال گرفتن انواع و اقسام مجوزهای جورو واجور، مرتبط و غیر مرتبط و... تحمل می‌کند و در نهایت هم احساس نگرانی و بیم از بایدها و نبایدهای آینده یا عدم ثبات قوانینی که هر روز امکان تغییرشان را باید محتمل دانست و خب، تواقعات گاه و بی‌گاه آدم‌هایی که نه تنها باری را از زمین بر نمی‌دارند بلکه هر روز خرده فرمایشات گوناگون دارند و خیلی راحت هم مدعی‌اند که: «بابا! یارو مستکبره و سرمایه‌دار. خوب باید کمک کنه دیگه. نمی‌شه مردم رو استثمار کنه و همه رو تنها تنها بخوره!». هم که جای خود دارد و تازه ناامنی‌های منطقه‌ای و تهدیدهای داخلی و خارجی را هم که باید جزئی جدا ناشدنی از تاریخ چند هزار ساله این مملکت و منطقه همیشه ملتهبش دانست و انتظار داشت که همه بهش عادت کرده باشند و اگر نکردن هم (که البته نکردند) به هر حال همیشه که هست! و هیچ کاریش هم نمی‌شود کرد! با این اوصاف، کدام آدمی که به واقع عرقی ملی نداشته باشد و اعتقاد به اینکه ایران باید توسط ایرانی آباد شود را یدک نکشیده باشد، حاضر است بیاید و سرمایه بی زبانش را که خیلی راحت باهاش می‌تواند چند قطعه زمین تو همین تهران بخرد و سرسال شاهد رشد چند ۱۰۰درصدی‌اش باشد و هیچ کس هم متوجه نشود و هیچ‌گونه انگ سرمایه‌داری و خون مردم توشیشه کردن و... هم بهش نمی‌چسبد را ول کند. برود تو یک بیایان برهوت، چند میلیارد سرمایه‌گذاری کند، برای چند صد خانواده ایجاد شغل کند و به انتظار بالندگی هر چه بیشتر کشورش بنشیند!؟ بله، باید خدا را شکر کرد که این چنین افرادی را در این کشور خیلی می‌شود پیدا کرد. اینها کشورشان را دوست دارند و فقط اگر سرخورده و ناامیدشان نکنیم به این راحتی‌ها هم از میدان به در نمی‌شوند. از جمله این بزرگواری که با سرمایه‌گذاری نزدیک به ۲ ساله خودش امروز اولین پالایشگاه بخش‌خصوصی کشور را به مرحله بهره‌برداری رسانده و در فازهای بعدی آن نیز قصد توسعه‌اش را دارد. در واقع اولین پالایشگاه بخش خصوصی کشور با ظرفیت تولید سالانه بیش از ۷۳هزار تن در منطقه آزاد ارس به بهره‌برداری رسید. این مجتمع پالایشگاهی در راستای افزایش توان تولید فرآورده‌های نفتی و ارتقای میزان صادرات غیرنفتی کشور ایجاد شده، قادر است، روزانه ۲۰۰تن محصولات نفتی شامل نفت سفید، بنزین، گازوئیل سنگین، مازوت و روغن‌های سبک تولید کند. با آغاز به کار این مجتمع که برای احداث آن بالغ بر ۸۰میلیارد ریال سرمایه‌گذاری شده، برای ۱۲۰نفر اشتغال ایجاد می‌شود.محمد صبرعلی لو، مدیرعامل مجتمع پالایشگاهی «آراز شیمی» که به نظر من کار بسیار ارزشمندی با این سرمایه‌گذاری انجام داده، در مراسم گشایش و افتتاحیه این پالایشگاه گفت: «این پروژه با وجود بستر مناسب برای سرمایه‌گذاری در منطقه آزاد ارس و استفاده از تسهیلات ۱۰میلیارد ریالی طرح زودبازده اقتصادی از سوی بانک سپه ظرف مدت یکسال به بهره‌برداری رسیده و تولیدات این پالایشگاه به کشورهای آسیای مرکزی، ترکیه، پاکستان، امارات و حتی اروپا و آفریقا صادر خواهد شد.»
اجرای این طرح نه تنها گام بزرگی در راستای تحقق اصل۴۴ قانون اساسی است بلک نشان‌دهنده عزم راسخ این سرمایه‌گذاران در جهت خدمت به مردم و منافع ملی است.این سرمایه‌گذاران شجاع با استراتژی‌های بلندمدتی که برای خودشان تصویر کرده‌اند، به چیزی ماورا سود لحظه‌ای و ناپایدار می‌اندیشند.
خدا قوتشان بدهد.
ارسال نظر