دکتر فرهاد فزونی

انتخابات اتاق ایران که بسیاری از فعالان اقتصادی منتظر برگزاری و نتیجه آن بودند روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد به انجام رسید و برگ دیگری از تاریخ اتاق ورق خورد و نقطه عطفی و پندهای بسیاری از خود به جای گذاشت. خاموشی که دو سال پیش سناریوی اخراج بهزادیان از اتاق را تنظیم و به اجرا درآورده و نهاوندیان را تشویق و حمایت کرده بود تا بر جایگاه بهزادیان تکیه بزند هفته گذشته خود ناچارشد کرسی ریاست اتاق ایران را به نهاوندیان واگذار نماید ودفتر ریاست ۲۷ ساله وی توسط نهاوندیان بسته شد. ای کشته که را کشتی تا ... . دو سال پیش وقتی طی مقاله‌ای در همین روزنامه دنیای اقتصاد تقاضا کردم که خلیفه‌کشی را باب نکنند که روزی دامن خودشان را نیز خواهد گرفت توجهی به این حقیقت تاریخی نکردند و امروز جبر تاریخ یک بار دیگر اثر‌گذار شد. جالب اینجا است که خاموشی در لحظات آخر قبل از انتخابات وقتی دریافت که برخی از یاران قدیمی اش برای بقا خود با نهاوندیان هم داستان شده‌اند، دولتیان دیگر از او حمایت نمی‌کنند و کاندیدای خواستاران تحول نیز برای انسجام بیشتر جبهه مخالف او اعلام انصراف کرده است و بدین ترتیب برآیند نیروهای حاضر را به ضرر خود می‌دید، تمامی توان خود را به کار گرفت تا آخرین بخت خویش را نیز آزموده باشد. او نامه وزیر بازرگانی و رییس شورای‌عالی نظارت بر اتاق‌های بازرگانی را که بیش از سی تشکل اقتصادی ثبت شده در اتاق را، که همگی از حامیان خاموشی بودند، حائز شرایط قانونی برای شرکت در انتخابات ندانسته بود نادیده گرفت و اجازه نداد که این سی حامی او از دور انتخابات بیرون بروند و بر خلاف رویه معمول و با همراهی دوستانش در سالن نه تنها رییس جلسه بلکه نواب رییس را نیز خود تعیین و بر کرسی نشاند تا حافظ منافع او باشند.

عجیب است که شاید در هیچ یک از ادوار گذشته خاموشی تا این حد علاقمند به ماندن در کرسی ریاست اتاق ایران نبود. اولا او می‌خواست دوره ریاست خود را به سی‌سال برساند. تا به افتخار بازنشستگی نائل آید. ثانیا قصد داشت به آنان که پس از سال ها به او پشت کرده و به جناح مخالف پیوسته بودند نشان دهد که این توان و نیروی خاموشی بوده که این یاران نیمه راه را در طول این مدت در اتاق نگاه داشته است و نه بالعکس. ثالثا او که همیشه عاشق زورآزمائی در چالش‌های فراروی بود علاقه داشت ثابت کند که خاموشی پرتوان‌تر از آن است که از این بادها بلرزد و بالاخره و مهم‌تر از همه خاموشی تصمیم داشت که در طول چهار سال آینده ساختمان جدید اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران را که قرار است بیش از دوازده هزار متر مربع زیربنا داشته باشد و مرکز تجمع تمامی تشکل‌های اقتصادی گردد بنا نماید. او تمامی مجوزات لازم را اخذ و مقدمات کار را سریعا طی یک سال گذشته به انجام رسانده و به مجریان این طرح هشدار داده بود که باید حداکثر طی مدت دو سال این بنا ساخته شود تا نام و یاد او در تاریخ اتاق ایران و در وجود سنگ‌های این بنا جاویدان بماند. ولی تاریخ خشن‌ است و این‌گونه احساسات را به خود راه نمی‌دهد. اما به درستی این تغییر را همگی مدیون محسن مهرعلیزاده هستند. او که در طول زندگیش همواره منافع جمع را بر مقاصد شخصی خود ارجح دانسته بود، تنها زمانی حاضر شد پای به عرصه انتخابات بگذارد که خواستاران تحول در سراسر کشور به این باور بودند که منافع جمعی نمایندگان بخش‌خصوصی تنها با حضور او در عرصه انتخابات می‌‌تواند حاصل آید. مهرعلیزاده بارها ذکر کرده بود که بیشتر مایل است که به جای به عهده گرفتن پست اجرائی در عرصه سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی باقی بماند و حرکت خود را نیز با تنظیم و تدوین برنامه‌ای جامع و قابل تکیه برای دوره ششم اتاق آغاز کرده بود. اما بالاخره در مقابل اصرار بیش از حد همفکران خود حاضر شد تا پای در عرصه رقابت‌های انتخابات بگذارد.

۴۰ ساعت قبل از انتخابات بزرگان دولت با مهرعلیزاده گفت‌وگو کرده و از او برای تعامل با دولت قول‌های مساعد گرفته و حمایت دولت از او را اعلام کردند. ولی یک روز قبل از انتخابات با اعلام آمادگی نهاوندیان تغییر رای دادند و بدین ترتیب چالش جدیدی پیش روی همه شکل گرفت. بدون تردید سه قطبی شدن انتخابات به سود خاموشی و چه بسا زمینه‌ساز انتخاب وی بود و خواستاران تحول هرگز نمی‌خواستند چنین شود و از آنجا که می‌دیدند هزینه‌ این تصمیم‌گیری آخرین لحظه از حساب بخش‌خصوصی پرداخت خواهد شد، بر آن شدند تا اجازه ندهند که این مثلث انتخاباتی به وجود آید. برای اجرای این مهم تنها رضایت مهرعلیزاده شرط بود. چرا که خواستاران تحول مصمم بودند تا آن زمان که مهرعلیزاده خود اعلام انصراف ننموده از حمایت و پشتیبانی او دست برندارند. مذاکرات لحظات آخر نیز نه بر سر توانمندی‌های مهرعلیزاده که برای تشریح بازتاب حضور ناگهانی نهاوندیان و حمایت دولت از او و نتایج آن بود.

آن زمان که بر مهرعلیزاده مسجل گشت که نهاوندیان از تصمیم خود عدول نمی‌کند و نتیجه انتخابات سه قطبی نیز در جهت اهداف خواستاران تحول نیست، با سعه صدر و بلند نظری و با اولویت دادن مصالح جمع بر تصمیمات فردی از حضور در ادامه راه منصرف شد و خواستاران تحول و برندگان انتخابات را برای همیشه مدیون درک صحیح و تصمیم عقلانی خود نمود.

عضو هیات نمایندگان اتاق تهران