تعطیلی کسب و کار و مصایب دیگر

غلامرضا کیامهر

یک طرفه اعلام شدن بخش مهمی از خیابان ولیعصر در عین حال که تاثیر انکارناپذیر بر افزایش سرعت حرکت اتوبوس‌های شرکت واحد در این خیابان و تشویق شمار بیشتری از شهروندان به استفاده از اتوبوس برای انجام سفرهای روزانه درون‌شهر داشته، در تقابل با حقوق شهروندانی قرار گرفته که در دو سوی این خیابان و خیابان‌های فرعی منشعب از آن زندگی می‌کنند یا به کسب و کار مشغولند. شاید از یک منظر این حرف درستی باشد که منافع و مصالح اکثریت جمعیت ده - دوازده میلیون نفری تهران بر منافع چند ده هزار نفر ساکنان، کسبه، صنوف و بنگاه‌های اقتصادی مستقر در محور خیابان ولیعصر ارجحیت دارد؛ اما از نقطه‌نظر انسانی حتی اجحاف و نادیده گرفته شدن حقوق یک شهروند که به دولت مالیات و به شهرداری عوارض می‌پردازد و مرتکب جرم و خلافی هم نشده است، به مثابه اجحاف در حق تمامی شهروندان محسوب می‌شود؛ ضمن آنکه باید توجه داشته باشیم که تعداد زیادی بیمارستان و مراکز درمانی و خدماتی در مسیر بخش یک‌طرفه شده خیابان ولیعصر وجود دارد که در وضعیت جدید دسترسی بیماران به این مراکز درمانی نیز بسیار دشوار شده است؛ زیرا فرض بر این است که افراد بیمار از قدرت و توان جسمی لازم برای پیمودن مسافت‌های طولانی برای رسیدن به ایستگاه‌های اتوبوس و سوار شدن بر اتوبوس‌های مملو از مسافر را ندارند و الزاما باید از خودروهای شخصی برای این منظور استفاده کنند که متاسفانه به دلیل مطلقا ممنوع ‌اعلام شدن توقف وسایط نقلیه در حاشیه خیابان ولیعصر این حق نیز از بیماران نیازمند به خدمات مراکز درمانی مستقر در محور خیابان ولیعصر سلب شده است.

شدت رکود و کسادی کامل کسب و کار دارندگان انواع واحدهای صنفی موجود در دو سوی خیابان ولیعصر از زمان یکطرفه اعلام شدن این خیابان به جایی رسیده که اگر چاره‌ای فوری برای آن اندیشیده نشود، بسیاری از این واحدهای صنفی و حتی شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی مستقر در این خیابان با خطر تعطیلی و بیکارشدن پرسنل آنها روبه‌رو خواهند شد. گفت‌وگوهایی که نویسنده در روزهای اخیر با تنی چند از صاحبان واحدهای صنفی بخش یک طرفه اعلام شده خیابان ولیعصر انجام داده حکایت از واقعیت‌های تلخی درباره عمق و دامنه کسادی کسب و کار این واحدهای صنفی دارد که مانند بقیه واحدهای صنفی سطح شهر تهران انواع و اقسام مالیات‌ها و عوارض را می پردازند و در حال حاضر در حالی که مثل گذشته چاره‌ای جز پرداخت هزینه‌های جاری و سرباری و دستمزد کارکنان خود را ندارند، درآمدهای‌شان تا حدی باورنکردنی و نزدیک به صفر تقلیل یافته است.

چنانچه در ارتباط با یک طرفه اعلام شدن بخشی از خیابان ولیعصر ملاحظات اعلام نشده‌ای غیر از روان‌سازی ترافیک و افزایش‌ سرعت حرکت اتوبوس‌های شرکت واحد در میان نباشد، باید این واقعیت را پذیرفت که کاربری خیابان‌ها و معابر عمومی شهر محدود و منحصر به رفت‌وآمد خودروها و وسایل نقلیه عمومی نیست و انواع و اقسام کاربری‌های دیگری هم دارند که اگر آن کاربری‌ها که سکونت و کسب و کار از مهم‌ترین آنها است با مانع‌تراشی‌هایی حذف یا متوقف شوند، هر اندازه ترافیک در چنین معابری روان و پرسرعت باشد، نمی‌تواند علت وجودی آنها را توجیه کند.

چند واحد صنفی از گل‌فروشی گرفته تا عرضه‌کنندگان مواد غذایی که طرف گفت‌وگوی نویسنده قرار گرفتند، ادعا می‌کردند که از هنگام یک‌طرفه اعلام شدن خیابان ولیعصر و ممنوع شدن پارک خودروها در هر دو طرف این خیابان میزان فروش روزانه آنها تا حد یک‌پنجم گذشته تقلیل پیدا کرده. صاحب یک واحد صنفی خدماتی می‌گفت: کسادی کسب و کار من به جایی رسیده که حتی بسیاری از مشتریان قدیمی هم دیگر به مغازه من مراجعه نمی‌کنند. یکی دیگر از صاحبان واحدهای صنفی قدیمی و معروف خیابان ولیعصر که تا پیش از اجرای طرح یک طرفه شدن خیابان، مغازه او از اولین ساعات روز مملو از مشتری بود و حالا به قول معروف در تمام روز در مغازه‌اش پرنده پر نمی‌زند؛ می‌گفت: آیا این انصاف است که ما هم مالیات و عوارض سنگین کسب و کار بپردازیم و هم با این وضعیت امکان کسب و کار و درآمد نداشته باشیم.یک کارشناس مسائل شهری که با وی درباره مشکلات ناشی از یکطرفه اعلام شدن خیابان ولیعصر صحبت می‌کردم اعتقاد داشت که اگر شهرداری تهران به جای این کار اقدام به احداث دو خط قطار هوایی رفت و برگشت در خیابان ولیعصر در حد فاصل میدان راه‌آهن تا میدان تجریش می‌کرد با راه افتادن قطارهوایی، هم ترافیک خیابان ولیعصر روان و سبک می‌شد و هم ساکنان و کسبه این خیابان تا این حد دچار زحمت و خسارت نمی‌شدند؛ ضمن آنکه خود قطار هوایی به یکی از جاذبه‌های گردشگری پایتخت کشور تبدیل می‌شد.

Kiamehr@Hotmail.com