احمد پورفلاح *

بی‌تردید کار شجاعانه و سختی بود، حذف یارانه از اقتصادی بیمار که ریسک بزرگی بود ولیکن لازم و اجتناب‌ناپذیر می‌نمود.

به هفتاد میلیون نفر یارانه نقدی دادن کار آسانی نیست. همه را راضی نگهداشتن از محالات است. وقتی چیزی را به دست می‌آوری حتما باید چیز یا چیزهایی را از دست بدهی. به هر حال این جراحی سنگین در بدن این بیمار با بیماری‌های مزمن صورت گرفت. مسلما نگرانی‌هایی برای دوران ریکاوری و نقاهت وجود دارد و باید با دقت و توجه ویژه این دوران را مدیریت و سپری کنیم.

ما می‌دانیم که دولت با مشکل بودجه روبه‌رو است. تعهدات سنگینی به جامعه دارد، انتظارات زیادی در توده مردم به وجود آمده است و مسلما در این شرایط نمی‌تواند آن‌طور که باید و آن‌طور که دلش می‌خواهد به بخش مولد کشور یاری برساند. مسلما از نظر دولت و مجلس راضی نگهداشتن قشر عظیم جامعه به ناخشنودی تعدادی تولیدکننده ارجح است.

وقت‌کشی، از دست دادن فرصت‌ها و حالت صبر و انتظار، بخش تولید را به شرایط بد بی‌بازگشت می‌کشاند. ما دیگر چشم داشتی به جبران فشارهای اقتصادی ناشی از طرح تحول اقتصادی و بالا رفتن نرخ حامل‌های انرژی نداریم، چون دولت با این همه هزینه و در شرایط پایین آمدن درآمد (به ویژه قیمت نفت) قادر به جبران این فشارها نیست.

پیشنهاد ما دست‌اندرکاران بخش اقتصاد کشور این است که گام دوم را نیز شجاعانه بردارید و آزادسازی اقتصاد را اعلام کنید. باور کنید که نگرانی‌های ورود به این مرحله کمتر از مرحله اول است.‌ امروز در عرصه عرضه و تقاضا، بخش تولید کشور این ظرفیت را دارد که نگذارد کمبودی ایجاد شود و حتی در فضای رقابتی که به وجود می‌آید قیمت‌ها سیر نزولی به خود می‌گیرد. اگر می‌خواهید به اقتصادی پویا و پایا برسید راهی جز این ندارید.

*نماینده بخش صنعت در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و تهران و رییس کمیسیون کارآفرینی، فضای کسب و کار و مقررات اتاق تهران