مسوولیت امروز بخش خصوصی

محمد لاهوتی
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران

اتاق ایران یکی از عالی‌ترین نهادهای بالادستی و راهبردی اقتصاد ایران است. نهادی که استراتژی‌ آینده بخش خصوصی را تعیین کرده و از آن مهم‌تر باید مشکلات موجود را جهت پیشرفت بخش خصوصی برطرف کند. همچنین اتاق ایران مسوولیت تسهیل فضای کسب‌وکار و از آن مهم‌تر پایش اقدامات دولت را نیز برعهده دارد. چنین نهادی با این حجم از مسوولیت‌های عالی فکری، نیاز به تیم مدیریتی قوی و برآمده از خرد جمعی بخش خصوصی دارد. اتاق ایران پارلمان بخش خصوصی است و بنابراین باید به شیوه‌ای اداره شود که بتوان آن را الگویی برای مدیریت بنگاه‌ها و حتی دولت تلقی کرد. بخش خصوصی در تمام ادوار تاریخ منتقدی منصف برای دولت‌ها بوده است. اساسا مسوولیت بخش خصوصی این است که نگاه حساس و تیزبینی به موضوعات داشته باشد و بر مبنای همین نگاه به‌عنوان منتقدی منصف با پیشنهادهای دقیق و کارشناسی شده در تعامل با دولت باشد و حتی در این راه از همه ابزارهای قانونی مانند رسانه‌ها استفاده کند. بنابراین چنین نهادی باید خود نمادی از عملکرد صحیح و شفاف باشد. عملکردی که باید در چند حوزه نمود عینی یابد.

اول/ بوروکراسی‌زدایی: بخش خصوصی مخالف روند حاکم بر نظام اداری کشور است و این وضعیت را با حجم انبوه قوانین و دست‌اندازها محلی برای تولید فساد و رانت می‌داند. بنابراین نهادی که بخش خصوصی آن را اداره می‌کند باید پاک دست و چابک باشد. اگر ما منتقد بوروکراسی زائد هستیم، نباید پارلمان بخش خصوصی در دست انداز موانع اداری باشد.

دوم/ خردمندی و فراگیر بودن: یک مسوولیت اتاق ایران تجویز نسخه‌های مختلف برای اداره بهتر اقتصاد کشور است. در چنین شرایطی اتاق ایران باید به محلی برای حضور تمام نخبگان واقعی و دلسوز اقتصاد کشور بدل شود. همه کسانی که حرفی برای گفتن دارند و می‌توانند سنگی از مقابل اقتصاد ایران بردارند باید اتاق ایران را خانه امن خود بدانند و راهکارهایشان را در این خانه به اقتصاد ایران ارائه دهند.

سوم/ کارآمد و مطلع: اتاق ایران باید همزمان هم قلب و هم مغز اقتصاد ایران باشد. یعنی هم خون را در بدن این اقتصاد به گردش درآورد و هم اینکه به بهترین شکل فکر کند که برای بهبود چه باید کرد. این دو در نهادی جمع می‌شود که هم دلسوز و هم اندیشمند باشد.

در این دوره زمانی که با تدبیر دولت امید بسیاری از مشکلات سال‌های قبل مرتفع شده ولی متاسفانه در رکود عمیق گرفتار آمده است و فریاد بنگاه‌ها از فساد و مشکلات ساختاری اقتصاد کشور بلند شده، باید رئیسی از پارلمان بخش خصوصی انتخاب شود که درد آشنا با مسائل بوده و بتوانند مشکلات بخش خصوصی را برطرف کند. ریاست اتاق ایران باید بر عهده کسی باشد که ساختار و ظرفیت‌های اتاق را به‌خوبی بشناسد. اعتقاد به کار جمعی داشته باشد و بتواند از ظرفیت‌های اتاق خصوصا هیات نمایندگان و تشکل‌ها استفاد کند و با خرد جمعی به‌دنبال رفع مشکلات باشد. ریاست اتاق باید در دست کسی باشد که قدرت چانه‌زنی همراه با تعامل داشته باشد. بنابراین به‌نظر می‌رسد بخش خصوصی کشور باید به‌دنبال چنین مدیری از مجموعه هیات نمایندگان اتاق ایران بوده که هم دارای رای اکثریت هیات پارلمان بخش خصوصی باشد و هم فردی امین و مورد اعتماد حاکمیت. فهرست کردن ویژگی کسانی که می‌توانند شأن ریاست اتاق را داشته باشند، کار چندان دشواری نیست اما سختی کار زمانی آغاز می‌شود که بخواهیم چنین افرادی را راضی به حضور در سنگر پرتلاطم ریاست پارلمان بخش خصوصی کنیم. دقیقا بخش سخت کار اینجا است و وظیفه یکایک اعضای هیات نمایندگان اتاق ایران باید معطوف به پیگیری مجدانه برای حضور نیروهای ارزشمند در این زمان کوتاه تا روز انتخابات باشد. چرا که امروز با اجرایی شدن قانون بهبود فضای کسب‌وکار و حضور ریاست اتاق ایران در مراکز حساس تصمیم‌گیری از یک‌سو و همچنین شرایط پسابرجام و اهداف هدفگذاری شده از سوی دیگر بیانگر نیاز پارلمان بخش خصوصی به رئیسی دانا، توانا، مدیر و مدبر است که بتواند جایگاه بخش خصوصی را در کشور ارتقا بخشد.