صنعت پتروشیمی ایران، در دنیا مقام اول را در تولید متانول دارد اما در این وضعیت آشفته، خوراک مصرفی خود را با قیمتی بسیار بالاتر از قیمت سابق تهیه می‌کند و در نهایت با توجه به قیمت جهانی متانول، محصول تولیدی خود را با ضرری بی‌سابقه به فروش می‌رساند. قطعا دولت در چنین شرایط آشفته‌ای، می‌تواند با کنترل قیمت مواد اولیه، علاوه بر نجات این صنعت عظیم، نجات‌بخش زندگی هزاران خانواری باشد که با کار در این واحدهای صنعتی امرار معاش می‌کنند. نکته قابل‌تامل این است که دولت نمی‌تواند با استدلال به سود رساندن شرکت‌های فروش حامل‌های انرژی، سود حاصل از فروش محصولات نهایی تولیدی پتروشیمی‌ها را به حداقل یا صفر و حتی در نهایت به زیر صفر برساند! اکنون که با وجود تحریم‌ها و اعمال فشارهای فراوان، این صنعت همچنان اقتدار خود را حفظ کرده است، می‌طلبد که دولت نیز برای کاهش این فشارها، از طریق کاهش و کنترل قیمت یوتیلیتی راه چاره‌ای یافته تا شاهد رشد و شکوفایی ارزآوری از محل صادرات محصولات تولیدی این شرکت‌ها باشیم.

قطعا تولیدکنندگان متانول کشور، که این ‌روزها با افزایش نرخ خوراک مواجه شده‌اند، نیازمند حمایت همه‌جانبه دولت و سایر نهادهای حمایتی از این صنعت عظیم و سودآور هستند؛ صنعتی که با ادامه این روند با مشکلات اساسی در خط تولید مواجه شده و قطع به یقین خیل عظیم کارکنان آن به دنبال این آشفتگی‌ها با مشکلات اقتصادی و بعضا بیکاری مواجه خواهند شد. بنابراین، گرانی یوتیلیتی می‌تواند کم‌کم برخی از  شرکت‌های بزرگ پتروشیمی کشور را در رقابت با رقبای خود در دنیا تضعیف و از میدان به در کند. این موضوع قطعا می‌تواند هشداری جدی و اساسی باشد؛ چرا که با ادامه این روند بخش عظیمی از صنایع پررونق و سودده کشور رو به خاموشی خواهد رفت و خاموشی این صنایع به طور حتم اقتصاد کشور و مردم را به‌شدت تحت‌تاثیر جدی قرار می‌دهد. امید است دولت از طریق حمایت، کنترل و کاهش قیمت یوتیلیتی پتروشیمی‌ها در سال جاری و آینده، از جمله متانول‌سازان، قدمی بزرگ و سازنده در راستای نجات یک صنعت ارزآور بردارد تا شاهد شکوفایی اقتصاد کشور باشیم.