مشکلات خودرو بدون راننده گوگل

قطعا ماشین‌های بدون راننده آینده را تشکیل می‌دهند. برای سال‌ها تصور از آینده همین بوده اما این آینده برای گوگل به اندازه‌ای که تصور می‌کنید نزدیک نیست. چرا که این ماشین خودمختار در امتحان رانندگی حتی قبل از اینکه از جای پارک خود خارج شود رد خواهد شد. نشریه فناوری دانشگاه MIT نگاه دقیق‌تری به چالش‌های رانندگی انداخته که خودروی بدون راننده گوگل از عهده‌ انجام دادنشان برنمی‌آید. به گزارش فارنت، بیشتر آنها به قدری در همه جا وجود دارند و پیش پا افتاده هستند که خنده‌دار است. ولی یادآور این نکته است که زمان طولانی لازم است تا انسان برای همیشه به آسودگی به صندلی شاگرد راننده بچسبد.

تغییر آب و هوا

اگر ما مجبور بودیم فقط در هوای خوب و آفتابی رانندگی کنیم احتمالا برای دادن کنترل ماشین به HAL خیلی مشتاق نبودیم. (HAL ۹۰۰۰ کامپیوتر خیالی هوشمند در سری کتاب‌های Space odyssey نوشته Arthur C. Clarke است) ولی بسیاری از ما که به خودروها تکیه کرده‌ایم در هوای ابری، برفی و بدتر از آنها استفاده می‌کنیم.نسخه ۱.۰ نرم‌افزار رانندگی که در گوشی‌هایتان قرار دارد می‌تواند به تغییر شرایط واکنش نشان دهد؛ چه به معنای دوری از یخ، رانندگی کردن روی برف تازه یا آرام رانندگی کردن زمان خیس بودن کف خیابان باشد.

ماشین‌های بدون راننده نمی‌توانند در این شرایط رانندگی کنند. ماشین گوگل حتی در باران شدید هم آزمایش نشده چه رسد به برف. Chris urmson که رهبری تیم برنامه ماشین بدون راننده گوگل را عهده‌دار است به نشریه تکنولوژی MIT گفته که نگرانی‌های ایمنی تا الان از آزمایش شدن ماشین در شرایط دشوار جلوگیری کرده‌اند.

دست‌اندازها

دوری از دست اندازها فقط به معنای جلوگیری از ریختن قهوه‌تان به خارج از جا لیوانی ماشین نیست، چراکه به چرخ‌ها و تایرهای‌ خودروی شما نیز آسیب می‌زنند. Chris urmson تایید می‌کند که ماشین خودمختار گوگل نه تنها این دست‌اندازها را تشخیص نمی‌دهد، بلکه درپوش فاضلاب خیابان را که احتمالا به دست سارقان به یغما رفته نیز هنوز تشخیص نمی‌دهد! مگر اینکه با مخروط‌های نارنجی رنگ مخصوص ترافیک مشخص شده باشد.

مسیرهایی که در گوگل ثبت نشده‌اند

ماشین‌های خودمختار ذهن زیرک ندارند که با ناشناخته‌های غیر قابل پیش‌بینی مقابله کنند، پس به اطلاعات با دقت جمع‌آوری شده وابسته هستند که از ماشین‌های دارای اسکنر (رانده شده توسط انسان) که جاده‌ها را جلوتر از زمان تحلیل می‌کنند به دست آمده است. تقریبا شبیه Google street view ولی با هزار بار دقت بیشتر.

MIT می‌نویسد: هرگاه ماشین خودکار گوگل به درون یک خیابان می‌پیچد آماده‌سازی‌های پیچیده از قبل با راهی که خودرو باید طی کند انجام شده که شامل مسیرهای کوچک که به صورت گسترده و دقیق نقشه‌برداری شده‌اند، است! داده‌هایی که از خودروی دارای حسگرهای ویژه عبور می‌کند باید بعدا توسط انسان و کامپیوتر مورد مطالعه دقیق قرار بگیرد. این‌ تلاش بسیار بیشتری نسبت به چیزی که برای سرویس نقشه گوگل‌مپ لازم است طلب می‌کند.

متاسفانه اطلاعات تعداد خیلی کمی از خیابان‌های آمریکا برای استفاده ماشین گوگل آماده شده است. بله! به تعداد این خیابان‌ها به مرور افزوده می‌شود و خب این نامعقول است که از یک ماشین روباتی با تکنولوژی محدود امروز انتظار داشت که خاک به نقشه وارد نشده را کاوش کند. ولی این یک نسخه بیش از حد بزرگ شده از مشکلی که خودروهای الکتریکی هم با آن روبه‌رو هستند را ارائه می‌دهد: ناتوانی از سفر به هر کجا.

تغییر ساخت‌و‌سازها

خب پس شما نمی‌توانید روی جاده خیس یا راه سخت و ناهموار یا حتی اسکن نشده رانندگی کنید. ولی حتی راه‌هایی که هرروز در آن رانندگی می‌کنید لزوما در حالت قبلی خود نیستند، چون در طول زمان حتما تغییر کرده‌اند و این به معنای ساخت‌و‌ساز جاده‌ها با راه‌های انحرافی و راه‌های جایگزین ترافیکی، علامت‌های ایست موقتی و هرگونه تغییرات غیرمنتظره است.

سنسورهای ماشین گوگل برخی از این تغییرات را تشخیص می‌دهند. به عنوان مثال این ماشین آموزش دیده که اگر حتی در مسیرهای ناآشنا قرار داشته باشد بتواند تابلو ایست را تشخیص دهد. ولی در تغییرات پیچیده‌تر نظیر چهار راه این اتومبیل ارزان را به آهسته‌ترین و محتاط‌ترین حالت عملکرد خود می‌برد که مطمئنا صدای راننده پشتی را در خواهد آورد! Urmson می‌گوید: می‌توانستم ساختمانی بسازم که ماشین را گیج

کند.

به گفته MIT گوگل اظهار کرده که ماشینش تقریبا می‌تواند تمام تابلوهای ایست در نقشه نیامده را تشخیص دهد و با از دست دادن یک تابلو باز هم امن می‌ماند چون این ماشین همواره از ترافیک، عابر پیاده و موانع دیگر دوری می‌کند. پس نگران از بین بردن تابلوها نباشید چون این ماشین در صورتی که وجود خطر را حس کند توقف می‌کند. شاید هم نکند!

تشخیص‌ندادن عابران

بدون شک آزاردهنده‌ترین مشکل با تکنولوژی ماشین‌های بدون راننده این است که انسان‌هایی را که همواره در کنار یا وسط خیابان راه می‌روند تشخیص نمی‌دهد. MIT می‌نویسد: عابران در حال حرکت به شکل بلورهای ستونی پیکسلی مشخص می‌شوند به معنی اینکه اگر پلیسی در کنار راه دستش را برای کنترل ترافیک تکان دهد ماشین وی را تشخیص نخواهد داد.

این برای عابران پیاده، دوچرخه‌سوارها، کارکنان جاده، پلیس ترافیک و کلا هرکسی که قرار است در کنار جاده حضور داشته باشد زمانی که یک ماشین خودمختار در آن اطراف می‌چرخد خبر بدی است. و بله اگر قرار باشد روزی جاده‌ها را با ماشین‌های خودمختار به طور معنی‌دار به اشتراک بگذاریم این ایراد باید برطرف شود.

کمک‌نکردن به مشکل ترافیک

روزی خواهد رسید که مهندسان به این ماشین‌ها آموزش می‌دهند چگونه با همه‌ این مشکلات کنار بیایند و حتی بیشتر. ولی در آن روز هم ماشین‌های خود مختار لزوما نمی‌توانند یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که جاده‌های مارا دچار بحران کرده برطرف کنند: ازدحام.

همان‌طور که قبلا گفتیم از زمانی که گوگل برای اولین بار ماشین گلف شبیه کوالای خویش را به جهان نشان داد ماشین‌های بدون سرنشین از هر نوعی هنوز هم به فضا در بزرگراه‌ها و خیابان‌های شهر و جای پارک نیاز دارند. حتی اگر روزی بتوانند در صف‌آرایی خاصی رانندگی کنند که ترافیک کمتر به وجود آید یا بتوانند با رقص از قبل طراحی شده از تقاطع‌ها عبور کنند که حتی به چراغ قرمز برای ترافیک عبور کننده نیاز نداشته باشیم هنوز هم چند متر مربع از فضای راه به ازای هر مسافر اشغال می‌شود.

اما آیا این ماشین‌ها به ما امنیت بیشتری می‌دهند؟

ولوو بی‌باک‌ترین سازنده ماشین در زمینه خودروهای بدون نیاز به راننده، وعده داده تا سال ۲۰۲۰ میلادی مرگ به علت تصادفات را از خودروهایش حذف کند. اگر چه روی آوردن به این خودروهای خودکار باعث کاهش چشمگیر تصادفات جاده‌ای و مرگ‌و‌میر ناشی از آنها خواهد شد اما همچنان اشتباه انسانی بزرگ‌ترین مقصر تصادفات جاده‌ای باقی خواهند ماند. این یک پیشرفت بزرگ است. ولی همچنان ۶۰ بار بیشتر از تعداد مردمی است که هر ساله در تصادف با اتوبوس می‌میرند.

اگر به دنبال امن‌ترین وسیله نقلیه در جاده هستید بهترین پاسخ فراموش کردن خودرو به طور کامل بدون توجه به اینکه چه کسی رانندگی می‌کند و انتخاب وسایل نقلیه عمومی است. مخصوصا با توجه به اینکه ماشین‌های بدون نیاز به راننده هنوز موانع ساده مثل برف را نمی‌توانند پشت سر بگذارند. تاوقتی که خودروهای بدون نیاز به راننده بتوانند از میان پیچیدگی‌‌های دنیا، عابران، پارکینگ‌ها، روزهای بارانی، باقی مانده جاده‌ها و ده‌ها هزار حواس‌پرتی دیگر رانندگی کنند ظاهرا باید برای خودمان رانندگی کنیم.

Chris urmson از گوگل می‌گوید که می‌خواهد ماشین‌های بدون سرنشین شرکتش تا زمانی که پسر ۱۱ ساله او واجد گرفتن گواهی‌نامه شود برای رانندگی در راه‌ها آماده باشند. اما تا زمانی که گوگل و هرکس دیگری بتواند ماشینی طراحی کند که حداقل به اندازه راننده احمق ماشین جلویی شما توانایی داشته باشد این یک هدف خیلی خوشبینانه است.