شهرام شریف

در نشستی که اخیرا در اتاق بازرگانی ایران برگزار شده‌، به نقل از رییس کمیسیون ICT اتاق بازرگانی گفته شده که در حوزه نرم‌افزار ۶۰ تا ۷۰ میلیون دلار صادرات نرم‌افزار وجود داشته و پیش بینی هم شده که این آمار تا سال ۱۳۹۰ به ۱۵۰ میلیون دلار در سال برسد. در این نشست خبری که ظاهرا خبرنگاران حوزه آی تی (حداقل خبرنگاران حوزه آی تی روزنامه دنیای اقتصاد) دعوت نشده بودند از امضای توافقنامه اتاق بازرگانی ایران با وزارت بازرگانی ایران و وزارت ارتباطات سخن به میان آمده است. موضوع صادرات نرم‌افزار از جمله مباحث پرمناقشه طی سال‌های اخیر است. بسیاری از فعالان صنعت نرم‌افزار در ایران که هم اکنون بخش عمده بازار نرم‌افزار را برعهده دارند، وجود چنین حجم صادراتی را مبهم قلمداد می‌کنند. حتی نگاهی به لیست شرکت‌هایی که در گذشته صادرات نرم‌افزار داشته‌اند هم نشان می‌داد که در میان این صادرکنندگان، فعالان این صنعت در داخل به ندرت به چشم می‌خورده اند. این صادر کنندگان چه کسانی هستند و چه محصولاتی صادر می‌کنند که در خارج بیشتر از داخل مورد توجه قرار می‌گیرد؟

چنین پرسش‌هایی را امروز می‌توان از اتاق بازرگانی که ظاهرا بنا دارد نقش فعالانه‌ای در این حوزه ایفا کند، پرسید. اگر این میزان صادرات نرم‌افزار را درست بدانیم، چرا محصولات این شرکت‌ها برای بازارهای بزرگتر و پررقابت‌تر خارجی جذاب‌تر از بازارهای داخل کشور است و چگونه می‌توان به شبهاتی که این روزها در میان اذهان عمومی‌صنعت نرم‌افزار وجود دارد پاسخ گفت؟

برخی با نگاه بدبینانه حتی عنوان می‌کنند که برخی اظهارهای صادراتی به بهانه کسب جوایز صادراتی موجب ایجاد توهم صادراتی شده است که اگر حتی یک مورد چنین باشد باید بر حال و روز این صنعت تاسف خورد که حتی آمارهای صادراتی‌اش هم مخدوش است. حل و فصل این شبهات از اذهان صنف IT به مراتب ضروری‌تر از تمرکز روی حقوق گمرکی و تعرفه‌هاست. به یاد داشته باشیم تنها در یک بازار شفاف و بی‌شبهه است که می‌توان به آمارها تکیه کرده و برنامه‌ریزی برای حل مشکلات صنعت را پی‌ریزی کرد.