آموزش از راه دوراز نمایی نزدیک

نویسنده: G. Jeffrey MacDonald

مترجم: سید حسین محتسبی

Hannah Cross، دانشجوی رشته بازاریابی دانشگاه آرکانزاس است. نه فرزند کوچکش، نه عمل جراحی‏ای که به تازگی انجام داده است و نه نگرانی از دست دادن کارش، هیچ‌کدام نمی‏توانند تصمیم او را برای به پایان رساندن تحصیلاتش عوض کنند. او از اینکه می‏تواند درس‌ها را به‌صورت آنلاین بگذراند و در واقع دوران تحصیلش را در خانه و کنار فرزند و امور روزمره‏اش سپری کند، بسیار خوشحال است. این مادر

۲۲ ساله مصمم است که تا بهار آینده از این دانشگاه فارغ‏التحصیل شود. Cross، اغلب شب‌ها تا ساعت یک در حالی که دخترش خوابیده است به مطالعه درس‌هایش می‏پردازد.

او می‏گوید: «شما مجبورید همه کارها را خودتان انجام دهید؛ چرا که در این وضعیت استادی وجود ندارد که شما بتوانید از او سوال کنید. اما من خیلی چیزها از این راه یاد گرفته‏ام؛ من مجبورم کتاب را بخوانم و به تنهایی تمرین کنم تا آنچه که در کتاب آمده را کاملا فرابگیرم.»

آموزش آنلاین (یا همان آموزش از راه دور) به‌دلیل نداشتن زمان خاص برای یادگیری، به‌خصوص برای دانشجویانی که شاغل هستند و مسوولیت اداره یک خانواده را نیز بر عهده دارند، بسیار مناسب به‌نظر می‏رسد. براساس نظرسنجی‏ای که موسسه Sloan از ۲۵۰۰ مدرسه و دانشگاه انجام داده است و نتیجه آن در اکتبر امسال منتشر شد، نزدیک به ۵/۳میلیون دانش‏آموز و دانشجو در بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ در دوره‏های آنلاین ثبت‏نام کرده‏اند. این گزارش نشان می‏دهد که در طول ۵ سال گذشته ثبت‏نام در دوره‏های آنلاین به‌طور میانگین، سالانه ۵/۲۱ درصد افزایش داشته است.

دانشجویانی که درس‌ها را به‌صورت آنلاین می‏گذرانند، مجبور به حضور در کلاس درس یا حتی محیط دانشگاه نیستند. برای فهمیدن دروس، دانشجویان اغلب مجبورند که متن سخنرانی‏های استادان را به‌صورت الکترونیک بخوانند. البته گاهی فایل صوتی یا ویدئویی مربوط را نیز می‏توانند دانلود کنند. آنها کتاب‌های درسی را براساس برنامه‏ریزی خودشان مطالعه می‏کنند و سوالاتشان را از طریق پست الکترونیک ارسال می‏کنند و در آخر ارزیابی آنها انجام می‏شود. با این اشاره، اکنون اکثر کالج‌های ایالات متحده حداقل چند درس را به‌صورت آنلاین برگزار می‏کنند و در حال حاضر برآورد می‏شود

۱۰۰ مدرسه دروس را تنها به‌صورت آنلاین ارائه می‏کنند. علاوه بر راحتی برگزاری دروس به‌صورت آنلاین، این شیوه ارزش‌های دیگری نیز دارد که بارزترین آنها افزایش شمار دانشکده‏ها و رشته‏های جدید در دانشگاه‏ها است که هزینه پیاده‏سازی آنها بسیار کمتر از هزینه دوره‏های سنتی است.

با همه این نوآوری‏ها، دوره‏های از راه دور، چندان جدید محسوب نمی‏شوند. در سال ۱۸۴۰،Isaac Pitman یک استاد انگلیسی از مردم یک منطقه خواسته بود که معنای کتاب انجیل را بنویسند و نوشته‏های مربوطه را برای او بفرستند تا او آنها را تصحیح و امتیازدهی کند. براساس آنچه که Michael Lambert مدیر اجرایی شورای ملی آموزش از راه دور، می‏گوید که این موضوع باعث شد که نام او به‌عنوان آغازگر آموزش از راه دور ثبت شود.

Lambert ادامه می‏دهد: «اما شاید Pitman را هم نمی‏توان به یقین، آغازگر این راه دانست؛ چرا که بر اساس آنچه که نقل می‏شود، نروژی‏ها ۱۰۰۰ سال پیش از شیوه آموزش از راه دور برای روستاهای دورافتاده‏ خود استفاده می‏کردند.»

امروزه وجود کامپیوترهای شخصی در هر خانه و افزایش روزافزون سرعت دسترسی به اینترنت، بحث آموزش آنلاین را بیشتر مورد توجه قرار داده است.

براساس نظرسنجی موسسه Sloan، بیش از دو سوم کالج‌ها و دانشگاه‏های ایالات متحده دوره‏های آنلاین را ارائه می‏کنند. همچنین ۳۵درصد مدارس، برنامه‏هایی برای ارائه دوره‏ها تنها به‌صورت آنلاین در دست بررسی دارند و ۲۰درصد از ۱۷میلیون دانشجوی کالج‌های ایالات متحده بیان کرده‏اند که حداقل یک درس را در طول تحصیل به‌صورت آنلاین گذرانده‏اند.

اما در حالی که آموزش از راه دور، دوران بلوغ خود را سپری می‏کند، وجود برخی موانع در این راه باعث می‏شوند که اعتبار این دوره‏ها زیر سوال رود. براساس نظرسنجی Sloan اکثر اختلافات بر سر موضوع «عدم اجبار و کنترل کافی» است. دلیل بیان این موضوع هم این است که برخی افراد در محیطی که کسی برای کنترلشان وجود ندارد، قادر به یادگیری نیستند.

«شما مجبورید کسی باشید که قادر باشد در ساعت ۱۰ شب در کنار میز آشپزخانه به تنهایی با لپ‏تاپ خود به مطالعه دروسش بپردازد.» Lambert ادامه می‏دهد: «انجام این کارها، انسانی خودکفا و با اراده می‏خواهد.»

یکی از موانع بزرگ در سر راه توسعه آموزش‌های آنلاین، مقاومت برخی از مدیران گروه دانشکده‏ها است. موضوعی که ذهن بسیاری از استادان را در طول این مدت به خود مشغول کرده است، تردید در خصوص اثربخش بودن سیستمی‌ است که حضور فیزیکی استادان را غیرلازم می‏داند. تنها ۳۳درصد از شرکت‏کنندگان در نظرسنجی Sloan گفته بودند که دانشکده دانشگاه‏ آنها آموزش‌های آنلاین گذرانده‏شده را مورد قبول می‏دانند؛ هر چند که نسبت به سال ۲۰۰۲ که نتیجه آن، ۲۸درصد اعلام شده بود، شاهد رشد هستیم.

Philip Altbach مدیر کالج Boston در این خصوص می‏گوید: «من نسبت به آموزش‌های آنلاین، آن‌گونه که برخی ادعا می‏کنند، مطمئن نیستم که واقعا کارآیی این دوره‏ها همانند کلاس های درس به شیوه سنتی باشد.» او ادامه می‏دهد: «تعجب می‏کنم که چطور برخی می‏گویند که کیفیت این آموزش‌ها به‌خوبی کلاس‌های سنتی است. من نمی‏خواهم بگویم که این چیزها، مباحث بیخود و یا مشکل‏سازی هستند، بلکه قبول آنها را با شرایط فعلی کمی‌دور از ذهن می‏دانم.»

به هر حال تعداد دانشگاه‏هایی که دوره‏های آنلاین برگزار می‏کنند، در حال افزایش است و معنای آن افزایش رقابت میان دانشگاه‏ها خواهد بود. Lambert می‏گوید: «این موضوع می‏تواند خبر خوبی برای متقاضیان این دوره‏ها باشد.» او ادامه می‏دهد: «وقتی شما رقابت سخت‏تری در پیش داشته باشید، ناچارید که فاکتورهای رقابتتان را تنها بر اساس قیمت بنا نکنید؛ پس آنها مجبورند برای عقب نماندن در این رقابت، فاکتورهای دیگری نظیر کیفیت، خدمات و امکانات را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.»

منبع: USA TODAY