در واقع نزدیک‌ترین شبیه‌سازی به این پیش‌بینی، از سوی انستیتوی فناوری فدرال سوئیس واقع در زوریخ انجام شده و برای انجام آن به ۵۰۰ ترابایت حافظه نیاز است. اما شرکت IBM با استفاده از راهکار جدید خود توانسته است ۵۶ کیوبیت را تنها با استفاده از ۴/۵ ترابایت حافظه شبیه‌سازی کند. این شیوه بر اساس یک ترفند ریاضیاتی طراحی شده است که امکان نمایش فشرده‌تر ترتیبات عددی مختلف کیوبیت‌ها را که با عنوان حالت کوانتومی شناخته می‌شود، فراهم می‌کند. عملیات محاسبات کوانتومی معمولا با استفاده از جداول اعداد که نشان دهنده وظایف هر کیوبیت برای ایجاد یک حالت کوانتومی هستند، نمایش داده می‌شود؛ اما محققان IBM برای نشان دادن این وظایف از جداول چندبعدی موسوم به تانسور استفاده کردند که علاوه بر ردیف‌ها و ستون‌ها مقادیر عددی را در قالب محورهای اضافی نمایش می‌دهند.

علاوه بر این محققان با استفاده از مفهومی که تحت عنوان embarrassingly parallel شناخته می‌شود، توانستند از پردازنده‌های متعدد یک سوپررایانه به‌طور همزمان برای پردازش داده‌های کوانتومی بهره بگیرند و به این ترتیب کارآیی موردنیاز برای شبیه‌سازی عملکرد یک رایانه کوانتومی دارای ۵۶ کیوبیت را به دست آوردند. البته به گفته متخصصان IBM این رایانه کوانتومی شبیه‌سازی شده حدود یک میلیارد بار کندتر از آن چیزی که در مورد قابلیت یک رایانه کوانتومی واقعی تخمین زده می‌شود، عمل می‌کند. محققان قصد دارند شبیه‌سازی خود را با سوپررایانه‌هایی که پردازنده‌های آنها ارتباط موثری با یکدیگر دارند، ادامه دهند و انتظار دارند به این ترتیب بتوانند تعداد کیوبیت‌های شبیه‌سازی شده را افزایش دهند.