میراث دولتهای نهم و دهم در تامین اجتماعی
تقارن «۲۵ تیرماه،روز تامین اجتماعی» با روزهای پایانی«کار دولت احمدی نژاد» فرصت مناسبی برای ورق زدن کارنامه دولتهای نهم و دهم در حوزه رفاه و تامین اجتماعی است. دولتهایی که با شعار برقراری عدالت، ایجاد رفاه و کاهش اختلاف طبقاتی بر سرکار آمدند و از همین رو،از این دولتها انتظار میرفت تا گامهای بلند و معناداری در این حوزه بردارند. این پرونده تلاش دارد تا افزون بر نقد و بررسی کارنامه دولت اول و دوم احمدی نژاد در حوزه رفاه و تامین اجتماعی، در همین زمینه، پیشنهادهایی را هم به دولت جدید ارائه کند.
تقارن «۲۵ تیرماه،روز تامین اجتماعی» با روزهای پایانی«کار دولت احمدی نژاد» فرصت مناسبی برای ورق زدن کارنامه دولتهای نهم و دهم در حوزه رفاه و تامین اجتماعی است. دولتهایی که با شعار برقراری عدالت، ایجاد رفاه و کاهش اختلاف طبقاتی بر سرکار آمدند و از همین رو،از این دولتها انتظار میرفت تا گامهای بلند و معناداری در این حوزه بردارند. این پرونده تلاش دارد تا افزون بر نقد و بررسی کارنامه دولت اول و دوم احمدی نژاد در حوزه رفاه و تامین اجتماعی، در همین زمینه، پیشنهادهایی را هم به دولت جدید ارائه کند. میراث احمدی نژاد در تامین اجتماعی (بخش اول) مجید اعزازی- تقارن «۲۵ تیرماه،روز تامین اجتماعی» با روزهای پایانی«کار دولت احمدی نژاد» فرصت مناسبی برای ورق زدن کارنامه دولتهای نهم و دهم در حوزه رفاه و تامین اجتماعی است. دولتهایی که با شعار برقراری عدالت، ایجاد رفاه و کاهش اختلاف طبقاتی بر سرکار آمدند و از همین رو،از این دولتها انتظار میرفت تا گامهای بلند و معناداری در این حوزه بردارند. تامین اجتماعی در معنایی عام ،سیستمی اقتصادی - اجتماعی است که طی آن افراد در برابر فقر، بیکاری، بیماری، ازکارافتادگی و... حمایت میشوند.در این معنا تامین اجتماعی چتر بزرگی است که بر پایه سه نظام بیمهای (اجتماعی)، حمایتی و امدادی استوار است. در نظام بیمهای افراد با پرداخت مبلغی مشخص در هر ماه در ساختن آینده اقتصادی- اجتماعی خود مشارکت میکنند و در مواقع نیاز از مزایای سرمایهگذاری انجام شده خود بهرهمند میشوند. دو نظام حمایتی و امدادی اما در زمره وظایف دولت تعریف میشوند که در اصل ۲۹ قانون اساسی کشورمان به صراحت به آن اشاره شده است. بر همین مبنا، در تابستان سال ۱۳۸۳ قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی به تایید شورای نگهبان رسید و بلافاصله وزارت «راهبردی و سیاستی» رفاه و تامین اجتماعی تاسیس شد تا سکان سیاستگذاری رفاه را در کشور به دست گیرد. چند سال بعد اما این وزارتخانه ستادی با دو وزارتخانه دیگر ادغام شد و ظاهرا مقوله سیاستگذاری در حوزه رفاه بار دیگر در هالهای از ابهام قرار گرفت. در این میان، سازمان تامین اجتماعی که به عنوان بزرگترین سازمان بیمهگر اجتماعی کشور شناخته میشود،حدود ۴۰ میلیون نفر ایرانی را تحت پوشش بیمهای و درمانی خود دارد، سازمانی است که از سرمایه کارگران (بیمهشدگان)، کارفرمایان و دولت شکل یافته و طی ۶۰ سال گذشته تداوم یافته است. هم اینک میلیونها نفر مستمریبگیر به طور ماهانه از این سازمان مستمری دریافت کرده و به زندگی خود ادامه میدهند. پرونده حاضر که بخش اول آن را امروز پیشرو دارید، تلاش دارد تا افزون بر نقد و بررسی کارنامه دولت اول و دوم احمدی نژاد در حوزه رفاه و تامین اجتماعی، در همین زمینه، پیشنهادهایی را هم به دولت جدید ارائه کند.
ارسال نظر