سه شنبه‌ها در جزیره یوسونیا

مترجم: شاهین رسولیان

بخش دوازدهم

منبع: How an Economy Grows and Why it Crashes

در شماره قبل اندکی در مورد جزیره سینوپیا خواندیم. همچنین خواندیم که جزیره یوسونیا چگونه توانست مشکل تورم خود را حل کند. خواندیم که جزیره سینوپیا حاضر شد تا ماهی‌های خود را به جزیره یوسونیا بدهد و در مقابل برگه‌های ماهی دریافت کند. جزیره یوسونیا هم که از کمبود ماهی رنج می‌برد با فراغ بال از این پیشنهاد استقبال کرد. کم‌کم کالاهای یوسونیا وارد جزیره سینوپیا شد و این جزیره خیلی سریع پله‌های ترقی اقتصادی و تولیدی را طی نمود. اینک می‌خواهیم ببینیم روابط تجاری یوسونیا و سینوپیا به کجا رسیده است.

با افزایش پس‌انداز سینوپیایی‌ها در بانک جزیره یوسونیا، نرخ بهره وام بانکی کاهش یافت و کارآفرینان یوسونیا با طرح‌های جدید برای دریافت وام به بانک سرازیر شدند. از آنجایی که ماهیگیری و تولید برخی کالاها به ساکنین جزیره سینوپیا واگذار شده بود، طرح‌های تجاری جدید نسبت به طرح‌های قدیم، کمتر رنگ و بوی تولیدی داشت. در گذشته طرح‌ها اغلب به منظور تولید کالا بود؛ اما اکنون برای ارائه خدمات.

بن برناکل در اولین کنفرانس اقتصادی جزیره اشاره کرد که اقتصاد یوسونیا به نقطه‌ای رسیده است که می‌بایست ماهیگیری و فرآیند‌های تولیدی را به جزیره‌های فقیر واگذار کند و خود به کسب و کارهای خدماتی همانند آشپزی، نویسندگی، آرایشگری و از این قبیل مشاغل بپردازد.

یکی از علائم این تحولات را می‌شد در کارخانه تخته موج‌سواری‌سازی چارلی که موسس آن چارلی بزرگ بود، مشاهده کرد. بازماندگان چارلی تصمیم داشتند تا با دریافت وامی عظیم، دوازده مدرسه آموزش موج‌سواری در سراسر جزیره احداث کنند. همچنین کارخانه طی قراردادی تصمیم گرفت تا تخته‌ها را در جزیره سینوپیا تولید کند و دستمزد کارکنان خارجی را با برگه‌های ماهی بپردازد. ناگفته نماند که فعالیت‌های کلیدی طراحی و ساخت این تخته‌ها همچنان در یوسونیا انجام می‌شد.

به مرور بخش خدمات رشد کرد. ماشین‌آلات تولیدی جای خود را به مغازه‌های خرده‌فروشی و موسسات ارائه خدمات برای محصولاتی داد که در جزیره‌های دیگر تولید می‌شد.

مجلس به منظور جلب نظر رای‌دهندگان سعی کرد تا با اعمال قوانین، دستمزدها و مالیات‌ها سرعت بیشتری به این تحولات بدهد؛ اما این موانع توان رقابتی یوسونیا را در بین جزیره‌ها کاهش می‌داد.

همان‌طور که انتظار داشتیم جزیره سینوپیا با وارد کردن تورهای ماهیگیری توانست کارآیی ماهیگیری خود را افزایش بدهد و آنقدر ماهی پس‌انداز کند که ماشین خودکار ماهیگیری بسازد. با این دستگاه از این پس آنها طی سه شیفت، بی‌وقفه و شبانه‌روز ماهی صید می‌کردند. بخش اعظم این ماهی‌ها به جزیره یوسونیا صادر می‌شد.

همچنان که در جزیره سینوپیا کارآیی ماهیگیری بیشتر شد، کارکنان آزاد بودند تا به امور دیگری همچون تولید بپردازند. از آنجایی که سیاست پادشاه جمع کردن هر چه بیشتر برگه ماهی بود، او دستور داد تا نیروی کار موجود برای تولید کالاهای صادراتی اختصاص داده شوند.

کشتی پشت کشتی مملو از ماهی و کالا از سینوپیا به سمت یوسونیا می‌رفت و با توده‌ای برگه‌های ماهی بازمی‌گشت.

در ابتدا هم جزیره یوسونیا کالا تولید می‌کرد و هم جزیره سینوپیا و در روابط تجاری مختلف کالاهای این دو جزیره با هم مبادله می‌شدند؛ اما کم‌کم طمع سینوپیایی‌ها برای انباشتن برگه موجب شد تا اوضاع به گونه‌ای شود که جزیره سینوپیا فقط تولید کند و جزیره یوسونیا فقط مصرف.

در نگاه اول عجیب بود که پادشاه سینوپیا همچنان به جمع کردن برگه ادامه می‌داد؛ اما نکته آن بود که با توجه به شرایط موجود این کار کاملا منطقی بود. پادشاه با این روش همچنان بر مردم حکومت می‌کرد و مردم روز و شب به کار مشغول بودند تا جایی که هرگز وقت نداشتند با تخته‌هایی که می‌سازند تفریح کنند. سینوپیایی‌ها بر این باور بودند که پاداش خود را در آینده خواهند گرفت. زمانی می‌رسد که دیگر نیازی به ماهیگیری ندارند و می‌توانند با برگه‌های پس‌انداز شده خود امرار معاش کنند. غافل از آنکه جزیره یوسونیا ماهی کافی برای سیر کردن ساکنان خود را هم نداشت.

بن برناکل در یک کنفرانس اقتصادی دیگر اعلام کرد که سیستم اقتصادی جزیره نمونه جدیدترین و کارآترین تخصص اقتصادی است.

او اضافه کرد که جزیره یوسونیا توانمندی بالایی در مصرف کردن دارد و این امر مزایای زیادی برای تمام جزیره‌های اقیانوس دارد. ساکنان هیچ جزیره‌ای تا این اندازه پرمصرف نیستند؛ بنابراین تا این اندازه تقاضا به وجود نمی‌آورند. جاده های پهن، گاری‌های بزرگ و خانه‌های بزرگ، یوسونیا را به کارآترین مصرف‌کننده اقیانوس تبدیل کرده است!

فرهنگ خوشبینانه جزیره باعث شده بود تا مردم آن هرگز از خرج کردن نهراسند. حتی زمانی که چیزی ته جیبشان نبود. در نتیجه جزیره‌های دیگر کار مصرف کردن را به جزیره یوسونیا واگذار کردند.

به علاوه برناکل گفت جزیره سینوپیا در پس‌انداز و تولید توانمندی بالایی دارد؛ بنابراین بهتر است از این به بعد تولیدات خود را به آنها واگذار کنیم.