در اهمیت پس‌انداز

مترجم: شاهین رسولیان

بخش چهارم

منبع:

How an economy grows and why it crashes

در قسمت قبل اطلاعاتی در مورد انواع وام دریافت کردیم. دانستیم که اعطای وام در اقتصاد زمانی اثربخش است که بهره وری اقتصادی را افزایش دهد. اگر چارلی و بیکر وام را برای تفریح استفاده می‌کردند، آنگاه در این میان فقط مقداری از منابع تلف می‌شد و هیچ منفعتی برای کسی به وجود نمی‌آمد. وام مصرف در واقع از این نوع است. همچنین نوع دیگر وام به نام وام ضروری وجود دارد که هرچند اعطای آن بهره‌وری را افزایش نمی‌دهد، اما اعطا نکردن آن ضررهای بیشتری به اقتصاد وارد می‌کند. لذا اقتصاد ناگزیر از اعطای این نوع وام است. فراموش نشود که جامعه همواره باید دارای مقداری پس انداز باشد تا در موقع نیاز بتواند از این پس انداز برای اعطای وام ضروری یا دیگر وام‌های اقتصادی استفاده کند. این پس‌انداز حیاتی است. در این قسمت خواهیم دید که پس‌انداز می‌تواند چه تحولاتی به‌وجود آورد.

***

پس از چند هفته ابل، بیکر و چارلی آنچنان در استفاده از تورهایشان ماهر شده بودند که صید دو ماهی در روز برایشان تعداد زیادی نبود. از آنجایی که طعم خوش از جان گذشتگی را چشیده بودند، تصمیم گرفتند بخش اعظم ماهی‌های خود را پس‌انداز کنند. آنها هر ماهی را در دو روز مصرف می‌کردند.

از آنجایی که ساکنین جزیره از قید ماهیگیری رها شده بودند این فرصت را پیدا کردند تا فعالیت‌های لذت بخش و ثمربخش دیگری در روز انجام دهند. ابل زمانی را به طراحی و دوخت لباس‌های بهتری از الیاف خرما اختصاص داد. بیکر با استفاده از نارگیل سبد غذایی و مهارت‌های آشپزی خود را بهبود داد و چارلی اولین کلبه جزیره را ساخت.

همه چیز به خوبی پیش می‌رفت، اما بیکر معتقد بود که از این بهتر هم می‌شود زندگی کرد. او با خود گفت «اگر ما می‌توانیم با یک تور دستی بهره‌وری را افزایش دهیم، پس چرا از روش صنعتی برای این کار استفاده نکنیم؟» او داشت یک ماشین صنعتی بسیار بزرگ تر و بهتر را در ذهن خود می‌پروراند.

او طرح‌های یک دستگاه ماهیگیری مجهز که می‌توانست اقتصاد جزیره را به کلی متحول کند ترسیم نمود. این دستگاه شامل یک تله بزرگ در زیر آب با یک درب یک طرفه بود که می‌توانست شبانه روز ماهی صید کند. ماهی می‌توانست به آن وارد شود، اما نمی‌توانست از آن خارج شود. اگر این دستگاه به درستی کار می‌کرد دیگر آنها نیازی به ماهیگیری نداشتند.

اما بیکر متوجه شد که به تنهایی نمی‌تواند این پروژه عظیم را انجام دهد. او در مورد موارد اولیه لازم، تور‌بندی، چارچوب و ساختار لازم برای این دستگاه فکر کرد. پس انداز، نیروی جسمانی و ابتکار او به تنهایی برای انجام چنین کاری کافی نبود.

در نهایت بیکر تصمیم گرفت تا یک سرمایه گذاری شراکتی را پیشنهاد دهد. آن سه می‌توانستند یک شرکت تشکیل دهند، برای مدتی در مصرف صرفه‌جویی کنند و با تکیه بر پس انداز خود یک هفته کامل را به ساخت این دستگاه اختصاص دهند.

بقیه جزیره پس از شنیدن طرح بیکر در مورد خطرهای احتمالی این کار بحث کردند. هیچ تضمینی وجود نداشت که این دستگاه به درستی کار کند. حتی اگر کار می‌کرد، ممکن بود تحت تاثیر امواج دریا متلاشی شود، اما این بار قرار نبود برای یک ماهی در روز خطر کنند، بلکه می‌خواستند برای بیش از ۲۰ ماهی خطر کنند.

در نتیجه نیاز آنها به ماهی بیشتر بر ترس آنها نسبت به از دست دادن پس‌انداز، غلبه کرد.

آنها کار را شروع کردند.

آن سه پس از تلاش بسیار توانستند اولین دستگاه صنعتی ماهیگیری جزیره را بسازند. این تله همچنان که قرار بود می‌توانست بطور متوسط، بدون دردسر و قیل و قال، ۲۰ ماهی در هفته صید کند. به غیر از برخی تعمیرات ضروری، این دستگاه کاملا خودکار کار می‌کرد. به زودی آنها می‌توانستند در ماهی شنا کنند.

به یمن پس انداز به دست آمده از این پیشرفت در افزایش بهره‌وری، توانستند یک دستگاه ماهیگیری عظیم دیگر هم بسازند.

آنقدر ماهی‌هایشان زیاد شده بود که آنها می‌توانستند تمام وقت خود را به پروژه‌های دیگر اختصاص دهند.

چارلی از پس انداز خود برای ساخت یک تخته موج سواری به منظور امور تفریحی استفاده کرد.

ابل پس‌انداز خود را برای راه اندازی یک کارخانه پوشاک که انواع لباس را برای همه عرضه می‌کرد، مصرف کرد. او در اوقات فراغت بر روی اجرای نمایش تئاتر یک نفره کار می‌کرد.

بیکر هم از وقت خود برای حل مشکل حمل و نقل جزیره استفاده کرد و طرح‌هایی را برای ساخت اولین قایق و گاری جزیره ارائه کرد.

پس انداز صرفا وسیله ای برای افزایش توان خرید افراد نیست. پس انداز اندوخته‌ای است، گرانبها که اقتصاد را از بحران‌ها نجات می‌دهد. فرض کنید یک باد موسمی، زلزله یا هر بلای طبیعی دیگری دستگاه‌های ماهیگیری جزیره را ویران کند. اگر آنها پس انداز کافی نداشته باشند آنگاه بهره‌وری جزیره به شدت افت می‌کند. باید از اول دوباره صرفه‌جویی کنند و سختی‌های گذشته را بکشند تا مجددا دستگاه را بسازند، اما وجود پس انداز از این افت جلوگیری می‌کند و کمک می‌کند تا امکانات از دست رفته با سرعت بیشتری بازسازی شوند. به همین دلیل است که ساکنان این جزیره همچنان در مصرف صرفه‌جویی می‌کنند و ماهی‌های خود را برای روز مبادا پس‌انداز می‌کنند.