در نتیجه جنگ‏های صلیبی، اروپاییان قطب‏نما را از مسلمانان فرا گرفته و به کمک آن صنعت دریانوردی خود را توسعه بخشیدند. اروپاییان با این وسیله به دورترین مناطق دنیا سفر کرده و سرزمین‏های ناشناخته را کشف و مردمان بومی آن مناطق را استثمار می‏کردند. نخستین دریانوردان اروپایی که قطب نما را به کار بردند، دریانوردان آمالفی در جنوب ایتالیا بودند که با مصر و سوریه مناسبات بازرگانی داشتند. در هنگام جنگ‏های صلیبی، روابط بازرگانی ایتالیا و فرانسه با شرق گسترش یافت. به اندازه‏ای که بیزانس، رقیب تجاری شهرهای ایتالیا، ضربه سختی خورد و ژنوا، ونیز و پیزا در مدیترانه و دریای سیاه به تجارت خوبی دست زدند. در این تجارت‏ها، غربی‏ها به‌طور معمول به کشورهای اسلامی سلاح می‏آوردند و طلا و کالاهای کمیاب در اروپا را به غرب می‏بردند. هرچند پاپ بارها تجارت با کشورهای اسلامی را تحریم کرده بود؛ ولی کسی به تحریم پاپ اهمیت نمی‏داد؛ چون سود سرشاری که در نتیجه تجارت با کشورهای اسلامی، نصیب غربی‏ها می‏شد، بر ایمان مردم اروپا می‏چربید.

البته کلیسا تنها به‌طور ظاهری تاجران را از انجام امور تجاری با شرق اسلامی منع می‏کرد؛ زیرا خود در نتیجه این تجارت، بسیار سود می‏برد، به‌گونه‏ای که کلیسا یکی از نهادهای تامین‌کننده نقدینگی برای تاجران غربی شمرده می‏شد. کلیسا در برابر وام‏هایی که به تاجران می‏داد، سود (ربا)های کلانی به دست می‏آورد. این در حالی بود که ربا و بهره از سوی حضرت مسیح امری زشت شمرده شده بود. این تاجران اروپایی، افزون بر طلا، بیشتر پارچه‏های حریر را نیز از شرق به غرب می‏بردند. بازار اروپا از منسوجات کشورهای اسلامی پر شده بود. همچنین پشم و پنبه نیز به‌گونه چشمگیری از مصر به ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی صادر می‏شد.صنعت نساجی از بزرگ‏ترین اقتباس‏های مسیحیان غربی از مسلمانان، در نتیجه تعامل‏های بلندمدت در جنگ‏های صلیبی بود.

- تاریخ قرون وسطی، کاسمینسکی، برگردان: انصاری و مومنی، نشر اندیشه، تهران، 1353، ص 40.