محاسبات بانک مرکزی نشان می‌دهند که متوسط رشد سالانه تولید ناخالص ملی در سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۲ رقم ۸/ ۶ درصد است و متوسط رشد سالانه هزینه مصرف شخصی ۶/ ۴ درصد است. در دو سال ۱۹۶۸-۱۹۶۷ و ۱۹۶۹ـ۱۹۶۸ رشد چشمگیری در سرانه مصرف به چشم می‌خورد. اگر این دو سال را از میانگین میزان رشد حذف کنیم رقم ۷/ ۲ درصد بر سال به دست می‌آید. دوباره باید تاکید کنم که آمار رسمی رشد جمعیت در این محاسبات به کار برده شده است. به احتمال زیاد میزان رشد جمعیت بالا‌تر بوده و در نتیجه سرانه تولید ناخالص ملی پایین‌تر است. آمار رسمی از توزیع درآمد در دست نیست اما هر دو نهاد بانک مرکزی ایران و مرکز آمار کشور تحقیقاتی در زمینه بودجه خانوار انجام دادند و اطلاعات توزیع مصرف خانوار را در مناطق شهری و روستایی به دست آوردند. این آمار نشان می‌دهد که توسعه اقتصاد ایران در فاصله سال‌های ۱۹۷۵-۱۹۶۲ نابرابری در توزیع درآمد را به همراه آورد و به تبع آن اختلاف میان ثروتمندان و فقرا به طور چشمگیری افزایش یافت.

پروین مرآت امینی، ترجمه: شیدا قماشچی

منبع: (Middle Eastern Studies, Vol. ۳۸, No. ۱ (Jan, ۲۰۰۲