در این روز در سال ۱۳۳۱ (۱۸ اکتبر ۱۹۵۲) چند ساعت پس از پخش بیانات دکتر مصدق، نخست‌وزیر وقت از رادیو تهران که در آن تصمیم به قطع روابط با انگلستان را برای مردم توجیه کرده بود، مصوبه مجلس در این زمینه به سفارت انگلستان در تهران ابلاغ شد. مردم که این خبر را از رادیو تهران شنیده بودند از هر گوشه شهر به سوی خیابان فردوسی که ساختمان سفارت در آن واقع است روانه شدند و ضمن برگزاری یک تظاهرات ضد انگلیسی گسترده و دادن شعار، تابلوی سفارت را که علامت رسمی دولت انگلستان بر آن وجود داشت، به‌عنوان‌مظهر استعمار از جای برکندند و از سردر سفارت پایین آوردند. قطع رابطه با انگلستان که تا پس از براندازی ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ادامه داشت، به گزارش مطبوعات آن زمان تهران و اظهارات شاهدان عینی موجی از سرور و شعف در سراسر ایران به‌وجود آورده بود که قبلا سابقه نداشت؛ زیرا ایرانیان پس از ملی شدن صنعت نفت بود که از جزئیات مداخلات دولت انگلستان در امور وطنشان در طول قرن ۱۹ و تا نیمه قرن ۲۰ آگاه شده بودند و بدبختی‌های خود را تا حدی نتیجه همین مداخلات می‌دانستند. دکتر مصدق در نطق قبلی خود در مجلس مواردی را از این مداخلات بر شمرده بود و به مصلحت ایران دانسته بود که با چنین استعمارگری رابطه نداشته باشد. باید دانست که سیاست مداخله‌جویانه و استعماری انگلستان سبب جدا شدن مناطق بسیاری از جمله هرات، مکران، بحرین و ... از قلمرو ایران شده است که در طول هزاران سال قسمت‌های اصلی خاک وطن را تشکیل می‌دادند. انگلستان بی‌رحمانه در تقسیم ایران و کاهش استقلال ملی ما مشارکت کرده بود و به اراده خود در ایران دولت برده بود و دولت آورده بود، به گسترش کشت خشخاش و اعتیاد مردم و قدرت‌گیری گردنکشان ولایات و ایلات در برابر دولت مرکزی و گرفتن امتیازات متعدد از جمله نفت اقدام کرده بود و برای دسترسی به کارگر ارزان و فراوان برای امور نفت، کشاورزی را در بسیاری از نقاط تا حد نابودی تضعیف کرده بود.

برگرفته از روزنامک