گروه تاریخ‌واقتصاد: در اثر امتیازنامه رمضان ۱۳۰۵ق/۳۰مه۱۸۸۸م، دولت ایران به مدت ۹۳ سال این حق را به شخصی به نام «باتال» داد تا در شهر تهران تراموا (تراموای اسبی) احداث کند. در آغاز جنگ، شرکت فعالیت ساختمانی خود را محدود به ایجاد خط قدیمی اسبی تهران و خط آهن تهران به شاه عبدالعظیم کرد. راه‌آهن اسبی در تهران در سه خط امتداد می‌یافت: ۱- از ابتدای لاله‌زار تا سبزه میدان

۲- از میدان توپخانه که «بانک شاهنشاهی ایران» در آن قرار داشت، تا خیابان چراغ گاز، و از آنجا به دروازه شاه عبدالعظیم، با انشعابی به طرف بازار.

۳- از میدان توپخانه به دروازه قزوین.

شرکت دارای امکانات ذیل بود: ۲ واگن تراموا، ۴ درشکه، ۴۰ راننده، ۳ بازپرس، ۴۸ نعل بند، ۲۰ سقا، ۱۶۴ اسب.

قیمت بلیط برای فواصل کوتاه ۵ شاهی و برای فواصل طولانی ۱۰ شاهی بود. بهای بلیط تهران- شاه عبدالعظیم ۱۵ شاهی بود. طول مسیر راه‌آهن برابر ۷۸۰۰ متر بود. حد متوسط سالانه مسافر به ۶۲۵.۰۰۰ می‌رسید که درآمد ناخالصی برابر ۴۶۰.۰۰۰ قران داشت.

منبع: ایران از نفوذ مسالمت آمیز تا تحت الحمایگی، ویلهلم لیتن. ترجمه دکتر مریم میر احمدی