یکی دیگر از تحولات مهم دوره پهلوی لباس است. رضاشاه مصمم بود که لباس باید عوض شود و همه ایرانی‌ها باید یک لباس بپوشند و کلاه پهلوی را با اجبار به سر مردها می‌گذارند و کت و شلوار به تن آنها می‌کنند. یکی از کسانی که فوری لباسش را عوض نمی‌کند، مخبرالسلطنه هدایت است که رضاشاه در این‌باره به او تذکر می‌دهد. اعلان در روزنامه برای تبلیغ این لباس جدید و کلاه پهلوی بسیار است. مثلا جشن عمومی صنف قصاب‌ها به افتخار لباس متحدالشکل در مهرماه اعلام شد. همچنین جشن باشکوهی هم در شاه‌عبدالعظیم به افتخار کلاه و لباس منعقد می‌شود. عموم دکاکین برای این امر چراغانی کردند.

کنسرت جالب‌توجهی هم به همین مناسبت نواخته شد و چند اتومبیل تزئین شده در شهر می‌گشتند و به مردم دست می‌دادند و مهمانی‌های مختلفی ترتیب داده شد. باید این لباس‌ها برای مردم تهیه می‌شد و به‌رغم اینکه دولت می‌کوشید جلوی واردات کالاهای لوکس را بگیرد ولی این واردات رخ می‌داد. با سفرشاه به ترکیه داستان عوض می‌شود و به‌جای کلاه پهلوی که بی‌لبه است، کلاه شاپو که فرنگی و لبه‌دار است اجباری می‌شود و تمام رجال باید کلاه شاپو به‌سر می‌گذاشتند. من یک اعلان بسیار جالب برای ترویج این کلاه دیدم که در آن نوشته شده بود این کلاه اصلا مربوط به دوره هخامنشیان است. از این پس کلاه‌دوزها باید کلاه شاپو تهیه می‌کردند و قیمت آن را هم سعی کردند تعیین کنند که چندان گران نباشد و اعلان می‌کنند که فلان کلاه‌دوزی شب و روز برای تهیه کلاه جدید کار می‌کند. همزمان مساله لباس زنان و کشف حجاب مطرح می‌شود. ۱۳۱۴ در مشهد شورش می‌شود و عده‌ای برای این موضوع کشته می‌شوند و باعث شد که تولیت آستان‌قدس هم محاکمه و اعدام شود. گزارشات از نارضایتی مردم به‌خصوص مساله حجاب خیلی زیاد است.

بخشی از سخنرانی دکتر منصوره اتحادیه در نشست «دولت مدرن، جامعه سنتی: چالش، پایش»