قیام مردم ری

سوم تیرماه سال ۲۲ ه.ق مردم ری علیه متجاوزان عرب قیام کردند. اما سربازان اعزامی از طرف «سعد بن‌ابی‌وقاص» این قیام را سرکوب و مردم را به خاک و خون کشیدند. در آن زمان هنوز یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی ایران در شمال خاوری کشور مقاومت می‌کرد. به گفته طبری در نبرد نهاوند (سال ۲۱ ه.ق) به فرماندهی فیروزان، سپهسالار ایران به قدری از ایرانیان کشته شد که زمین از خون‌ها لغزنده شد و اسبان لیزخوردند و لاشه‌ها در شهر فراوان. در سال ۲۲ هجری به گفته طبری ری به دست نعیم ابن مقرن تاراج شد و ثروت‌هایی که از ری به دست اعراب افتاد، دست کمی از فتح کاخ سفید تیسفون پایتخت امپراتوری ایران در بغداد نداشت. پس از فتح ری مقرر شد این شهر ۵۰۰ هزار درهم در سال به کوفه خراج دهد. پس از ری نوبت به دماوند رسید و فرماندار شهر که «مهست مغان مردانشاه» بود، راهی جز تسلیم نداشت، مقرر شد سالانه مبلغ ۲۰۰ هزار درهم خراج به کوفه پرداخت کند.