درگذشت فاتح باستانی

تولدش در هاله‌ای از افسانه پیچیده شده تا نشان‌دهنده زادروز زمامداری بزرگ باشد، خواب‌های پدر و مادرش پیش از تولد، پیروزی‌های پدرش در روز تولد او و با خاک یکسان شدن معبد آرتمیس در «افسوس» که یکی از عجایب هفت‌گانه جهان باستان بود در همان روز از جمله داستان‌هایی است که برای زادروز او در ۲۰ ژوئیه ۳۵۶ ق.م نقل کرده‌اند. پدرش فیلیپ دوم پادشاه مقدونیه و مادرش المپیاس دختر پادشاه اپیروس بود. وی در کودکی هر آنچه لازمه یک شاهزاده بود از جمله خواندن و نوشتن، موسیقی، شکار و از همه مهم‌تر روش‌های جنگیدن را آموخت و حتی بنابر روایت پاره‌ای از منابع یکی از معلمان اصلی او در سنین نوجوانی ارسطو بوده است.

اسکندر از همان سنین نوجوانی جانشین پدرش در زمانی که مقدونیه را ترک می‌کرد، ‌شد و در شماری از لشکرکشی‌ها نیز او را همراهی ‌کرد و توانست پیروزی‌های زیادی را نیز به‌دست آورد. فیلیپ مدت هفت سال پادشاهی کرد و پس‌از کشته‌شدن او به دست سردسته محافظانش، اسکندر به پادشاهی مقدونیه رسید و از آن پس ضمن تحکیم جایگاهش با از میان برداشتن دیگر رقبا، لشکرکشی‌ها و نبردهای خود را در جهت توسعه قلمرو و ایجاد امپراتوری آغاز کرد. وی آسیای صغیر، شام، مصر، آشور و بابل را فتح کرد اما مهم‌ترین هدف او در این مسیر ایران بود. حمله اسکندر به ایران در نهایت موجب فروپاشی امپراتوری باعظمت هخامنشیان و به آتش کشیده شدن تخت‌جمشید شد. اسکندر کوشید برای کسب مقبولیت هرچه بیشتر پاره‌ای از رسوم ایرانیان را در میان دستگاه خود اجرایی کند و همچنین خود و سردارانش با زنان ایرانی ازدواج کردند. از سوی دیگر این شکست بر ایرانیان نیز بسیار گران آمد تا آنجا که برخی از منابع کوشیدند اسکندر را دارای اصل و نسب ایرانی و فرزند دارا نشان دهند. با وجود همه تلاش‌های اسکندر و تاریخ‌نگاران ایرانی که قصد نداشتند شکست از بیگانگان را بپذیرند، ایرانیان را خاطره‌ای خوش از اسکندر برجای نماند و بنابر روایات به او لقب گجستک (ملعون) دادند. این فاتح بزرگ دنیای باستان در حالی که تنها ۳۲ سال داشت و سرزمین‌های بسیاری را فتح کرده بود، سرانجام در ۱۰ ژوئن در کاخ بخت‌النصر در بابل به علت مسمومیت درگذشت.