«... رسم چنین است که به استثنای پایین‌ترین طبقات در هر خانه، هر قدر هم که بزرگ باشد، فقط یک خانوار زندگی کند. هر کس طالب آن است که از خود خانه‌ای شخصی داشته باشد، فقط غریبه‌ها هستند که گاهی خانه‌ای را اجاره می‌کنند. میزان اجاره در پایتخت اندک نیست و در اوضاع و احوال مختلف سالانه بین ۲۰۰ تا ۳۶۵ تومان برآورد می‌شود. حال هرگاه سال‌های متمادی در خانه‌ای نشست، بیرون راندنش مشکل است، حتی اگر مال‌الاجاره را نپرداخته باشد. به همین دلیل موجر از تنظیم قرارداد اجاره به مدت طولانی پرهیز می‌کند... هیچ خانه‌ای در تهران پیدا نمی‌شود که حیاط نداشته باشد و هیچ حیاطی پیدا نمی‌شود که در آن باغچه‌ای و درختان بوته‌ای مانند نباشد. مردم متمول و محتشم سوای این باغچه، باغ نسبتا وسیع‌تری در داخل شهر دارند...».

- پولاک، یاکوب ادوارد. (۱۳۶۱.(سفرنامه پولاک (ایران و ایرانیان). ترجمه کیکاووس جهانداری. چاپ اول. تهران: انتشارات خوارزمی.