او - عمیدالملک کندری- اولین وزیر سلجوقیان است، در مبدأ کار در اصفهان درخدمت علاءالدوله کاکویه حاکم اصفهان بود و بعد از آن ملازمت پسرش فرامرز نمود و فرامرز او را به رسالت پیش سلطان طغرل‌بیک فرستاد. طغرل‌بیک چون او را بدید، بپسندید و بفرمود تا ملازم درگاه شود و او نیز رغبت نمود. طغرل‌بیک او را خلوت داد و وزارت به او تفویض کرد. طغرل‌بیک سلجوقی که در سال ۴۳۹ ه. ق با جلوس خود، سلطنت آل‌سلجوقی را آغاز کرد، مدت بیست سال از بیست و شش سال سلطنت خود را بر کفایت و کاردانی وزیری دانشمند تکیه داشت که عمیدالملک خوانده می‌شد. عمیدالملک کندری در وزارت طغرل همان شهرت و موقعیتی را دارا بود که بعدها نظام‌الملک در سلطنت بقیه آل‌سلجوقی مانند آلب ارسلان و ملکشاه. این دو وزیر بزرگ، هر دو از روستازادگان خراسان بودند.

عمیدالملک از کندر ترشیز و نظام‌الملک از توغان النهایه که از جهت اعتقادی و سیاسی تجانس با هم نداشتند. عمیدالملک در مذهب حنفی تعصب می‌ورزید و نظام‌الملک در مذهب شافعی. نظام‌الملک از خدمت در شاخه شرقی و عمیدالملک نخست از خدمت در شاخه غربی سلاجقه آغاز به کار کردند. عمیدالملک اگرچه کم زیست و در هنگامی که به قتل رسید، چهل و چند سال بیش نداشت، اما نیمی از همین عمر کوتاه را به وزارت گذراند و در طول دوران وزارت خود، از خدمت به زبان و ادب فارسی باز نایستاد. عمیدالملک از دانشمندان وشاعران زمان خود بود و سبب راه یافتنش به دربار سلاجقه نیز به علت فضلی است که داشته‌است. به این معنی که وقتی طغرل وارد نیشابور شد، خواستار مردی شد که عربی را خوب بنویسد و بخواند. موفق، عمیدالملک را معرفی کرد و او در آن حال مردی بود فاضل و فصیح و شاعر.

این وزیر دانشمند ترشیزی، علاقه وافری به زبان فارسی داشت. چندان که نقل کرده‌اند که تا هنگام سلطنت محمود غزنوی قانون و دفاتر و امثله و مناشیر از درگاه سلاطین به زبان عربی نوشته می‌شد، چون وقت وزارت به عمیدالملک رسید دستور داد این قاعده را بر طرف سازند. عمیدالملک سرانجام با سیاست رقیب سیاسی‌اش نظام‌الملک به قتل رسید. آن‌گونه قتلی که اعضای بدن وی، در پنج شهر مختلف دفن شد. خونش در مرو به زمین ریخت، سرش به نیشابور برده شد، پوست سرش را به کرمان منتقل کردند و بعضی از اعضای بدنش را به خوارزم. امّا به هر حال عمده جسد او به زادگاهش کندر برده شد و در کنار مدفن پدرش ابوصالح منصور به خاک سپرده شد و این به سال ۴۵۶ ه. ق بود.

- منبع: تجارب‌السلف: در تواریخ خلفا و وزرای ایشان، نویسنده: هندوشاه نخجوانی، به تصحیح: عباس اقبال آشتیانی