قرارداد ۱۹۷۵
پس از اجلاس سران دول صادرکننده نفت که از ۱۳ تا ۱۵ اسفند ۱۳۵۳ شمسی در الجزیره پایتخت الجزایر تشکیل شد، ایران و عراق طی اعلامیه مشترکی اعلام کردند که درمورد رفع اختلافات دو کشور به توافق رسیده‌اند و امنیت و اعتماد متقابل را در امتداد مرزهای مشترک خویش برقرار خواهند ساخت.
بنا به این اعلامیه، طرفین تصمیم گرفتند روابط حسن همجواری و دوستانه خود را به‌ویژه در راه حذف و از بین بردن کلیه عوامل منفی و ایجاد همکاری متقابل برقرار سازند. آنها تاکید کرده بودند که منطقه باید از هرگونه دخالت خارجی مصون بماند.
پس از اجلاس سران دول صادرکننده نفت که از ۱۳ تا ۱۵ اسفند ۱۳۵۳ شمسی در الجزیره پایتخت الجزایر تشکیل شد، ایران و عراق طی اعلامیه مشترکی اعلام کردند که درمورد رفع اختلافات دو کشور به توافق رسیده‌اند و امنیت و اعتماد متقابل را در امتداد مرزهای مشترک خویش برقرار خواهند ساخت.
بنا به این اعلامیه، طرفین تصمیم گرفتند روابط حسن همجواری و دوستانه خود را به‌ویژه در راه حذف و از بین بردن کلیه عوامل منفی و ایجاد همکاری متقابل برقرار سازند. آنها تاکید کرده بودند که منطقه باید از هرگونه دخالت خارجی مصون بماند. به منظور اجرای تصمیمات اتخاذ شده در الجزیره، وزیران امور خارجه ایران، عراق و الجزایر، برای تنظیم و امضای سند حاوی اعلامیه الجزایر، چندین بار با یکدیگر ملاقات کردند که در نهایت در ۲۳ خرداد ۱۳۵۴ به امضای دو طرف رسید. این موافقت‌نامه که به قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر معروف شد، بیش از پنج سال دوام نیافت و در شهریور ۱۳۵۹ با نقض آشکار آن از سوی صدام حسین، مرزهای جمهوری اسلامی ایران مورد هجوم رژیم بعثی عراق قرار گرفت و جنگ هشت ساله‌ای به دولت و ملت ایران تحمیل شد.
ارسال نظر