سالروز تولد روزنامه‌نگار موسس «جایزه پولیتزر»

گروه تاریخ و اقتصاد: جوزف پولیتزر از چهره‌های نامی و موثر در تاریخ روزنامه‌نگاری است؛ هم در مقام روزنامه‌نگار و ناشر و هم به‌عنوان موسس جایزه پولیتزر که از نظر ارزش اقتصادی و معنوی همتایی ندارد. جوزف پولیتزر در ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ از پدری مجاری و یهودی تبار که بازرگانی توانگر بود در مجارستان به دنیا آمد. در سال ۱۸۶۹ در روزنامه‌ای آلمانی زبان به نام وست لیش استخدام شد. در این زمان به حزب جمهوری‌خواه آمریکا گرایش یافت پس از چندی تلاش در عرصه روزنامه‌نگاری و کسب تجربه‌های تازه موفق شد در سال ۱۸۷۲ امتیاز روزنامه پست را به مبلغ ۳۰۰۰ دلار خریداری کند که البته سهم خود در این روزنامه را سال بعد با سودی سرشار فروخت. در ۱۸۷۹ نیز به‌طور همزمان دو روزنامه سنت لوئیس دیسپچ و سنت لوئیس پست را خریداری کرد و پس از ادغام این دو در یکدیگر، روزنامه سنت لوئیس پست دیسپچ را انتشار داد که هنوز هم این نشریه به نام سنت لوئیس منتشر می‌شود.

سال ۱۸۸۲ پولیتزر مردی متمول و ثروتمند بود و موفق شد امتیاز روزنامه‌نیویورک ورلد را به مبلغ ۳۴۶۰۰۰ دلار از جی گولد خریداری کند. این روزنامه که پیش از آن، سالانه ۴۰ هزار دلار ضرر به بار می‌آورد، با درایت و مدیریت علمی پولیتزر به روزنامه‌ای پرتیراژ تبدیل شد. با دقت، خلأهای موجود در دنیای روزنامه‌نگاری را پیدا می‌کرد و داستان‌های مورد علاقه مردم را در آن چاپ می‌کرد. از سویی دیگر، بسیار افشاگرانه و جنجالی کار می‌کرد و پرده از بسیاری رازها برمی‌داشت. کمی بعد با استخدام روزنامه‌نگار و محقق معروف، نلی بلای در ۱۸۸۷ کار خود را به اوج رساند. روزنامه ورلد در سال ۱۸۹۵، نخستین روزنامه کمدی رنگی به نام یلو کید را به مردم معرفی کرد. این روزنامه‌نیز بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت و شمارگان آن در مدت زمان کوتاهی از ۱۵ هزار به ۶۰۰ هزار نسخه رسید. موفقیت‌های پی در پی پولیتزر، حسادت رقبای او را برانگیخت و بسیاری از آنها برای خراب کردن وجهه اجتماعی او دست به کار شدند. سردبیر روزنامه‌نیویورک سان مدعی بود که پولیتزر از دین برگشته‌است و مردم نباید با خرید روزنامه یک کافر، از او حمایت کنند. هر چند در این زمان به دلیل عود بیماری و طی دوران نقاهتش در روزنامه حضور نداشت، ولی این مجموعه را از دور مدیریت می‌کرد. در ۱۸۹۵ ویلیام راندولف هارست امتیاز روزنامه ‌نیویورک ژورنال را از آلبرت برادر پولیتزر خریداری کرد و در پوشش دادن اخبار جنگ آمریکا و اسپانیا، رقابتی شدید بین این دو روزنامه درگرفت.

پولیتزر به دلیل عشق و علاقه اش به روزنامه‌نگاری، سال ۱۸۹۲ با پیشنهاد مبلغی پول به ست لو رئیس دانشگاه کلمبیا، از او درخواست کرد نخستین مدرسه روزنامه‌نگاری جهان را پایه‌گذاری کند؛ ولی او هیچ علاقه‌ای به این درخواست نشان نداد.با تعویض و جابه‌جایی رئیس این دانشگاه در سال ۱۹۰۲، نیکلاس موری باتلر رغبت بیشتری برای ساخت این مدرسه از خود نشان داد؛ ولی این رویا عملا تا بعد از مرگ پولیتزر عملی نشد. این اسطوره روزنامه‌نگاری، در وصیت‌نامه خود، دو میلیون دلار برای دانشگاه کلمبیا در نظر گرفت. «جوزف پولیتزر» سال ۱۹۱۱ در بندر چارلستون کارولینای جنوبی دیده از جهان فرو بست و در گورستانی واقع در برونکس نیویورک به خاک سپرده شد. یک سال پس از مرگش دانشگاه کلمبیا اقدام به ساخت مدرسه علمی روزنامه‌نگاری کرد و هنوز هم مدرسه روزنامه‌نگاری کلمبیا یکی از معتبرترین مراکز آموزش روزنامه‌نگاری در سراسر جهان محسوب می‌شود و بسیاری از روزنامه‌نگاران برجسته در این محل آموزش دیده‌اند.

وصیت‌نامه

وی در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود که هر سال به بهترین‌های هر حوزه، چهار جایزه به حوزه خبرنگاری، چهار جایزه به حوزه ادبیات و نمایشنامه، یک جایزه برای آموزش و چهار جایزه به‌صورت بورس خارج اعطا شود. در حوزه ادبیات، این جایزه به بهترین و جدیدترین رمان آمریکایی، کتاب درباره تاریخچه آمریکا، زندگی‌نامه یک فرد مشهور آمریکایی و معرفی خدمات دولتی توسط مطبوعات داده شود. اما بر اثر مرور زمان نحوه اعطای جایزه پولیتزر دستخوش تغییر و تحولات بسیاری شده‌است. از آغاز اعطای جوایز پولیتزر در سال ۱۹۱۷ هیات نظارت به انجمن جایزه پولیتزر تغییر نام یافت و اکنون تعداد جوایز به ۲۱ جایزه رسیده و موضوعات جدیدی چون شعر، موسیقی و عکس نیز به آنها اضافه شده‌است.او عاشق روزنامه‌نگاری بود و این عشق در وصیت‌نامه‌اش نیز بازتاب یافته‌است: «من شدیدا به پیشرفت و ارتقای حرفه خبرنگاری علاقه‌مندم و زندگی‌ام را در این حرفه سپری کردم و به آن به‌عنوان حرفه‌ای بی‌نظیر نگریستم. معتقدم که اهمیت شگفت آن به‌خاطر تاثیراتش بر اذهان و افکار عمومی است. مایلم که در جذب جوانان باشخصیت و توانا به این حرفه کمک کرده و همچنین آنهایی را که در این حرفه مشغول به کار هستند یاری دهم تا به بالاترین درجات روشنفکری و اندیشمندی و اصول اخلاقی نائل شوند.»