داستان زندگی یک کارآفرین که با نوآوری‌های خود از هیچ به همه چیز رسید.

فردریک. دبلیو. اسمیت در ممفیس آمریکا به دنیا آمد و در خانواده‌ای مرفه پرورش یافت. در دهه ۱۹۶۰ که دانشجوی رشته اقتصاد در دانشگاه ییل بوده‌اید تاسیس یک شرکت حمل‌و‌نقل هوایی را در سر می‌پروراند. وی در مقاله‌ای مفهوم خط هوایی را که صرفا بر‌ای حمل‌و‌نقل طراحی شده باشد، توضیح داد. در این طرح تمام بسته‌ها با هواپیما به یک نقطه مرکزی حمل و از آنجا مجددا با هواپیما به مقصد نهایی خود منتقل می‌شدند این عملیات را شب هنگام که فرودگاه‌ها خلوت‌ترند می‌توان انجام داد و روز بعد با در اختیار داشتن بخش تدارکات مناسب بسته‌ها را به مقصد نهایی رساند. نمره‌ای که اسمیت از آن مقاله گرفت C بود، اما آن ایده همچنان در ذهنش باقی مانده بود و برایش بیش از یک کار کلاس اهمیت داشت. اسمیت می‌دید که چگونه فن‌آوری کشور در حال تغییر است. شرکت‌های بیشتری درگیر تولید و استفاده از اقلام کوچک و گران قیمتی مثل رایانه‌ها می‌شوند. وی معتقد بود این شرکت‌ها باید ایده حمل‌و‌نقل هوایی او را برای کاهش هزینه‌ها به کار ببندند. حمل‌و‌نقل شبانه از یک مرکز توزیع به همه نقاط کشور می‌توانست احتیاجات مشتریان را برآورده کند. در سال ۱۹۶۶ از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و مثل خیلی از همکلاس‌هایش وارد ارتش شد و طی دو دوره اعزام به ویتنام در یگان دریایی ارتش خدمت کرد. او از تجربه جنگ ویتنام به شدت تاثیر پذیرفت و خود در این باره می‌گوید: «جنگ برای کسانی که در آن شرکت دارند تجربه‌ای تکان دهنده است، اما از طرفی می‌توان جنبه‌های مثبت هم در آن پیدا کرد. از جنگ ویتنام تجربیات بسیاری به خصوص درباره نحوه رفتار با مردم و اینکه چگونه آنها را رهبری کنم، بدست آوردم.» اسمیت پس از۴ سال خدمت و ۲۰۰ ماموریت پشتیبانی در سمت ناخدا، ویتنام را ترک کرد و آماده شد تا فعالیتی را پایه‌ریزی کند. کار را نزد ناپدریش شروع کرد، ابتدا مدیر مرکز فروش هوایی آرکانزاس بود و متعاقبا بر خرید سهام آن نظارت داشت. این مرکز، مرکز تعمیر و بهینه‌سازی هواپیماهای نظامی بود. دشواری رساندن قطعات یدکی به مرکز لتیل راک در آرکانزاس، علاقه قدیمی‌اش را به حمل‌و‌نقل هوایی دوباره زنده کرد. کلید موفقیت این ایده، قابلیت آن در خدمات‌رسانی به بخش بزرگی از جامعه تجاری بود. کاملا به کار خوشبین بود. به شیکاگو و نیویورک رفت و مطمئن بود با جیب‌های پر از پول برای سرمایه‌گذاری برخواهد داشت. پیشرفت کار در عمل کندتر از آنچه پیش‌بینی کرده بود صورت می‌گرفت، اما او با انرژی پایان‌ناپذیر و اعتقاد راسخ به ایده‌اش و همچنین معلومات تخصصی و فنی در زمینه حمل هوایی بار، سرانجام توانست پشتوانه مالی قابل توجهی به دست آورد. پنچ موسسه دیگر شامل جنرال داینمیک و شرکت تامین سرمایه فعالیت کارآفرینانه نیز با مسوولیت محدود درگیر کار شدند و اسمیت با ۷۲‌میلیون دلار به ممفیس برگشت. این بزرگترین معامله در تامین سرمایه فعالیت کارآفرینانه در مرحله راه‌اندازی، در تاریخ تجاری ایالات متحده است. نخستین پرواز فدرال اکسپرس ۱۲ مارس ۱۹۷۳ انجام گرفت تا خدماتش را بیازماید. شبکه خدماتی اولیه آنها شامل ۱۱ شهر بود و در آغاز فقط ۶ بسته را حمل می‌کرد. در شب هفدهم آوریل شروع واقعی فدرال اکسپرس محقق شد که شبکه به ۲۵ شهر توسعه یافت و ۱۸۶ بسته حمل شد. این حجم به سرعت افزایش یافت و خدمات‌رسانی گسترش پیدا کرد. به نظر می‌رسید که فدرال اکسپرس حقیقتا فعالیت شبانه موفقی بود. شناخت اسمیت از نیاز بازار، دقیق بود ولی او پیش‌بینی نکرده بود که اپک باعث تورم فوق‌العاده قیمت سوخت شود، آن هم درست زمانی که شرکت پا گرفته بود. تا اواسط ۱۹۷۴ شرکت ماهانه یک‌‌میلیون دلار ضرر می‌داد و طی دو سال اول متحمل ۲۷‌میلیون دلار خسارت شد. سرمایه‌گذاران شرکت مایل نبودند کار را ادامه دهند، بستگانش نیز بابت مدیریت ناصحیح دارایی‌های خانوادگی از وی دادخواهی کرده بودند (حدود ۱۰‌میلیون از پول خانواده اسمیت نیز در شرکت سرمایه‌گذاری شده بود)، اما اسمیت هیچگاه ایمان به ایده خود را از دست نداد. سرانجام موفق شد تا وام‌های بانکی‌اش را تسویه کند و به این ترتیب شرکت سرپاماند. در ۱۹۷۶ شرکت فدرال اکسپرس ۵/۲‌میلیون دلار سود کرد، اما امکان پیشرفت و رشد شرکت فدرال اکسپرس به شدت محدود بود، طبق قوانینی که برای حمایت از پیشکسوتان صنعت خطوط هوایی مسافربری وضع شده بود اسمیت می‌بایست برای هر پرواز بیش از ۷۵۰۰ پوند مجوز بگیرد. اسمیت در نهایت تاییدیه استفاده از جت‌های بزرگ را به دست آورد، اما باید راهی می‌یافت تا آنها را خریداری کند. ترازنامه شرکت در نتیجه ضررهای اولیه هنوز وضعیت بدی داشت و سرمایه‌گذاران اولیه که ضررهای زیادی متحمل شده بودند انتظار داشتند سودی به آنها پرداخت شود. در آوریل ۱۹۷۸، اسمیت شرکت را سهامی عام کرد و با پول بدست آمده توانست چند فروند بوئینگ ۷۲۷ دست دوم از خطوط هوایی شرکت‌های کم مسافر خریداری کند. سرمایه‌گذاران حقیقتا سود سرشاری به دست آوردند. بازار سهام هم به سودهایی که فدکس بدست آورده بود پاسخ داد و طی دوره‌ای یکسانه سهم شرکت ۷۰درصد افزایش یافت. شرکت پس از عرضه عمومی سهام خود با موفقیت به فعالیتش ادامه می‌داد، اما اسمیت هرگز اجازه نداد تا شرکت به موفقیت‌های به‌دست آمده اکتفا کند؛ چرا که پیشرفت مداوم، یکی از اصول مدیریتی اوست و سیستم مدیریتی شرکت براساس بهبود کیفیت مداوم شکل گرفته است. سیستم مدیریتی در این شرکت علاوه بر بهبود بر تغییر متمرکز است. در همین راستا با رواج بیشتر اینترنت، شرکت در دهه ۹۰ پایانه‌ای کامپیوتری را در دفاتر کار بیش از ۱۰۰‌هزار مشتری نصب کرد و با ارائه نرم افزار تخصصی به بیش از ۵۰۰‌هزار شرکت باربری به آنها این امکان را داد تا بتوانند محموله‌های خود را بر چسب بزنند و امروز اکثر مشتری‌ها اتیکت‌های خود را مستقیما از وب‌سایت فدکس دریافت می‌کنند. شرکت نیز برای جمع آوری محموله‌ها اطلاعیه‌ای الکترونیکی دریافت می‌کند و سپس آنها را ارسال کرده و تحویل می‌دهد. فدکس با بهره‌گیری از نوآوری فنی و وسواس در مقابل خواست‌های مشتریان توانست به طرز خارق‌العاده‌ای رشد کند. لازم به ذکر است که شرکت فدرال اکسپرس نخستین شرکتی است که درزمینه خدمات‌رسانی جایزه کیفیت ملی مالکوم بالدریج را به خود اختصاص داد و در ۱۹۹۴، نخستین شرکت حمل سریع جهانی بود که گواهی جهانی ایزو ۹۰۰۱ را دریافت کرد و در سال گذشته در لیست بزرگترین شرکت‌های آمریکایی که هر ساله توسط مجله فورچون اعلام می‌گردد در رتبه ۶۸ ام قرار گرفت. امروز فدرال اکسپرس شرکتی پیشرو در حمل‌و‌نقل سریع جهانی است که ۲۹۰۰۰۰ کارمند در سراسر جهان، ۷۵۰۰۰ وسیله نقلیه در ناوگان زمینی و ۶۷۲ هواپیما در ناوگال هوایی در اختیار دارد و بیش از ۵/۷‌میلیون بسته پستی را هر روز به سراسر جهان ارسال می‌کند و هم اکنون حمل‌و‌نقل و ارتباطات جهان در مسیر‌هایی توسعه می‌یابد که فردریک اسمیت ۴۰ سال پیش در مقاله دانشجویی‌اش پیش‌بینی می‌کرد.

منابع:

www.Fedex.com

Academy Of Achievement

کتاب کارآفرینی، دکترعلیرضا فیض‌بخش