شادی حاضری عضو هیات رئیسه اتاق البرز:
تنوع مجوزها، مانع تقویت تشکل‌ها
به نظر شما آیا تشکل‌های مرتبط با صنعت گردشگری از قبیل هتلداران، مهمانپذیرها، دفاتر خدمات مسافرتی، راهنمایان و...، از هماهنگی لازم برای پیگیری رفع موانع گسترش صنعت گردشگری برخوردارند؟ ثبت این تشکل‌ها در نهادهای مختلف، مانع شکل‌گیری فدراسیون‌های ملی و استانی گردشگری نمی‌شود؟
از آنجا که تمام شرکت‌ها و سازمان‌هایی که در زمینه صنعت گردشگری فعالیت می‌کنند، برای شروع فعالیت نیاز به مجوزهای متعدد دارند، مرجع صدور مجوز تشکل‌های این بخش نیز دچار تنوع شده است. شاید تنوع و فراوانی این قبیل مجوزها، یکی از موانع توسعه این صنعت است. صنعت گردشگری دارای رشته‌های متعددی بوده و استعداد آن در کشور ما به وفور جای رشد داشته و تشکل‌هایی هم که وجود دارد فقط جنبه ساماندهی و هماهنگی دارد. ولی نقش اصلی را سازمان‌های نظارتی که اکنون وزارت گردشگری متولی آن است، به عهده دارند. این وزارتخانه در همه زمینه‌ها نیز صاحب نظر بوده اما همه زحمات در راستای توسعه و شکوفایی این صنعت به عهده فعالان خصوصی بوده و وزارت فقط مجوزهای مربوط را صادر می‌کند و نقش نظارتی دارد و هیچ‌گونه مددی دیگر از طرف آنها صورت نمی‌گیرد که این خود جای سوال دارد و خود فعالان برای حل مشکلات باید پیگیری‌های زیادی انجام دهند. در صورتی که وزارت گردشگری باید برای تسهیل روند فعالیت این صنعت در کلیه رشته‌ها (هتلداری، آژانس‌های مسافرتی و تورگردانان و...)، تسهیلات ویژه اختصاص دهد تا بتوان امیدی به آینده این صنعت داشت. اما با شکل‌گیری فدراسیون با قوانین جاری در سطح ملی و استانی می‌توان چرخ‌های این صنعت را به گردش درآورد.
رفتارهای تشکل‌های صنعت گردشگری در کشورهای مختلف را تا چه حد بررسی کردید و چه درس‌ها و الگوهای قابل اقتباسی برای تشکل‌های ایران دارد؟
در کشورهای مختلف رفتار تشکل‌های صنعت گردشگری بسیار متفاوت است. دولت‌های متبوعه به لحاظ شکل‌گیری و توسعه این صنعت در کنار تشکل‌ها هستند و فعالان اقتصادی این بخش خود تعیین‌کننده خط‌مشی بوده و به‌صورت کاملا خصوصی مدیریت می‌شود و نقش دستگاه‌های نظارتی بسیار محدود بوده و آنها فقط در جهت حل مشکلات احتمالی ورود می‌کنند؛ به لحاظ اینکه قسمت زیادی از درآمد آنها از بخش تامین می‌شود و به هیچ قیمتی حاضر نیستند لطمه‌ای به آن وارد شود و به لحاظ اختلاف فرهنگی کشور ما با بقیه کشورها نمی‌تواند الگوی مناسبی در بعضی از زمینه‌ها باشد.
با توجه به اینکه صنعت گردشگری عامل توسعه بسیاری از دیگر بخش‌های اقتصاد کشور از جمله صنایع دستی، ساخت و ساز، حمل و نقل و... خواهد بود، عملکرد تشکل‌های گردشگری را در شکوفا کردن این ظرفیت‌ها و ارتباط با دیگر تشکل‌های اقتصادی چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا تشکل‌های گردشگری در ایران می‌توانند مانند الگوی یونان، ایتالیا و...، برای ارتقای توان خود از حمایت مالی دیگر بخش‌های اقتصاد بهره‌مند شوند تا متقابلا منافع آن بخش‌ها نیز تقویت شود؟
همه ما از اهمیت این صنعت در کشور آگاهی داریم و می‌دانیم که با توسعه آن و فرهنگ‌سازی می‌توانیم به درآمد و اشتغال‌زایی بالایی دست پیدا کنیم اما باید دیدگاه و حمایت از این صنعت متفاوت باشد، به این معنا که باید به فعالان این بخش تسهیلات بانکی مناسب و مکان‌های رایگان و با امکانات برای آموزش و توسعه فرهنگ گردشگری مانند صنایع‌دستی اختصاص داده شود که خود شامل ده‌ها رشته بوده و توسعه این بخش خود می‌تواند به صادرات بی‌نظیری برای کشور منجر شود و دیگر اینکه همه این هنرمندان در سراسر کشور ساماندهی می‌شوند و اطلاعات بازارهای جهانی و نیاز آنها اطلاع‌رسانی می‌شود. راه ارتقای توان مالی آنها نیز این است که از مشکلات مالی بی‌نیاز شوند و همه مشکلات از طرف سازمان‌های نظارتی حل شود و برای این منظور می‌توان از سیستم‌های نظارتی دیگر کشورها که در این زمینه به موفقیت‌های بسیاری دست یافته‌اند الگوبرداری کرد، آن هم وام‌های مکفی و کم‌بهره و درازمدت برای این صنعت مهم در کشور است.
