دنیای اقتصاد - ارومیه -صابر چهرقانی: ورزش آذربایجان غربی از دیر باز مایه افتخار هر آذری بوده و هست و افتخارات بزرگی در این زمینه عاید استان شده است. در سال‌های نه چندان دور ورزشکاران استان در میادین مختلف افتخار می‌آفریدند و خوشحالی مردم استان را موجب می‌شدند.البته در سال‌های اخیر نیز با افتخار آفرینی جوانان پراستعداد استان به ویژه در رشته‌های انفرادی، موفقیت‌های قابل‌توجهی به دست آمده است، ولی این امر حاکی از استعدادیابی فدراسیون‌های ورزشی بوده است و این جوانان بدون اخذ کمک یا با کمترین کمک لازم از استان به این موفقیت‌ها دست یافته اند.نمونه بارز این موفق‌های ورزشی «محسن شادی» است که به‌رغم اینکه او خود را از آذربایجان غربی می‌داند، ولی همه کارشناسان معتقدند که نبوغ و خلاقیت وی از طریق مربیان ملی و شاید به طور تصادفی کشف شده است.یکی از مهم‌ترین مشکلات ورزش در استان و یکی از عوامل موثر در عدم شناسایی جوانان مستعد ورزشکار استان در سطح کشور، عدم ورزش واقعا حرفه‌ای در استان در رشته‌های مختلف است که بهبود این امر توجه بیش از پیش مسوولان را می‌طلبد.

مهم‌ترین ورزش استان در سال‌های گذشته و جاری بی شک ورزش والیبال است؛ چراکه استعدادهای فراوانی در این زمینه در استان وجود دارد که به‌رغم عدم توجه مناسب به آنها روز به روز در حال بیشتر شدن هستند، اما آن چه که این ورزش را دچار افول کرده است عدم نگاه حرفه‌ای به آن در استان و در اجزای مختلف است.ورزش والیبال دیر زمانی محل افتخار آذربایجانی‌ها بوده است، در حالی که این ورزش اکنون به یکی از کم‌رونق‌ترین ورزش‌ها در استان بدل شده است.

باشگاه‌هایی در آذربایجان غربی بودند که به‌‌رغم وجود مشکلات فراوان تیم‌هایی قدرتمند و با مهره‌های بومی مناسب در رقابت‌های ملی و کشوری روانه می‌کردند و نتایج قابل‌توجهی را به دست می‌آوردند.نمونه بارز این موفقیت‌ها، کسب مقام‌های دوم توسط تیم پگاه در سال ۱۳۸۳ و مقام سوم توسط تیم‌های پگاه، آذرپیام و فولاد در سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۷ بوده است.این تیم‌ها در اوج رقابت‌ها و در کمال ناباوری از رقابت‌های والیبال ملی خداحافظی کردند، یا تیم‌های بومی بدون استفاده از بازیکنان مطرح را روانه ‌بازی‌ها کردند که نتیجه آن باخت‌های نامناسب برای تیم‌های قدرتمند بود. سال گذشته تیم فولاد ارومیه که با کمک‌های مالی دست و پا شکسته سلاطین کارخانه‌داران استان روانه ‌بازی‌ها شده بود در ادامه، نارضایتی اسپانسر خود را دید و نتوانست به ‌بازی‌ها آنچنان که باید و شاید ادامه دهد. در سال جاری نیز پس از کش و قوس‌های فراوان تیمی متشکل از بازیکنان درجه دو به رقابت‌های لیگ روانه شد که نه تنها از حق والیبال استان نتوانست دفاع کند، بلکه تا چند هفته پس از آغاز ‌بازی‌ها در پایین‌ترین نقطه جدول جا خوش کرده بود و قصد بالا آمدن نداشت.

گذشته از نتایج این تیم، مهم‌ترین نکته‌ای که در مورد آن حائز اهمیت است نبود اسپانسر مالی برای تیم ارومیه است؛ به طوری که هیات والیبال استان به تنهایی برای این تیم سرمایه‌گذاری کرده است.امسال با وجود اعلان فدراسیون والیبال مبنی بر ثبت نام به موقع تیم‌ها برای مسابقات لیگ برتر، تیم آذربایجان غربی در آخرین لحظات نام خود را به ثبت رساند و مهم‌ترین نکته در این زمینه ثبت شدن نام تیم استان به نام «ارومیه» بود که نشان از نبود اسپانسر برای این تیم داشت.در دیگر ورزش‌ها نیز استان آذربایجان غربی به تک عناوین، دل خوش کرده است یا اینکه حتی در رده‌های بالا نیز قرار نگرفته است.در فوتبال به‌رغم گفته مدیر کل تربیت بدنی، تیم استان به جای دسته یک فوتبال از دسته دو سر درآورد که حتی نتوانست در این لیگ هم بماند و به زیرگروه پیوست.در ورزش‌های دیگر نیز چندان موفقیت حرفه‌ای قابل‌توجهی کسب نشده است.

موضوعی که در این باره می‌توان به آن اشاره کرد نبود حامیان مالی است که سالیان متمادی این تیم را رهبری کنند تا بتوانند به نقطه مناسبی برسانند.حامیانی همچون فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، مس کرمان، گل‌گهر و سنگ‌آهن که تیم‌ها را از رده‌های پایین در اختیار می‌گیرند و با سرمایه‌گذاری‌های کلان به رده‌های اول در سطح کشور و البته آسیا می‌رسانند.

اما چرا ورزش در آذربایجان غربی از حامیان مناسبی برخوردار نیست؟

یکی از مهم‌ترین دلایلی که این امر را تحت‌شعاع قرار داده است وجود نداشتن شرکت‌ها و کارخانجات متمول در استان است، امری که سالیان دراز است آذربایجان غربی را به استانی غیر صنعتی تبدیل کرده است.دومین نکته در این راستا، عدم اقبال ورزش در بین سرمایه‌داران استانی است؛ به طوری‌که آنها سرمایه‌گذاری در دیگر بخش‌ها را بر ورزش ترجیح می‌دهند و بر این باورند که ورزش نمی‌تواند برای سرمایه‌گذاری موثر باشد.اما نکته تاثیر‌گذار در این امر، عدم بازگشت سرمایه، حداقل در کوتاه‌مدت در ورزش استان است. سرمایه‌داران بالطبع برای افزایش سرمایه خود به فعالیتی روی می‌آورند، ولی در آذربایجان غربی ورزش هزینه محسوب می‌شود و سرمایه‌گذاری در آن غیراقتصادی است. یک نکته دیگر که بیشتر به بخش دولتی مربوط می‌شود عدم اعتبارات کافی در بخش دولتی در استان است که مدیران دولتی استان را به عدم رغبت به سرمایه‌گذاری در بخش ورزش می‌کشد.