شماره روزنامه ۵۹۹۴
|

آرشیو اخبار : %D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE %D9%88 %D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF

  • دکترشمس‌الدین نجمی- سعیده قره‌چاهی
    سینا میرشاهی

    برای مطالعه و بررسی تاریخ هر جامعه‌ای باید به تمام منابع و آثار در دسترس آن جامعه توجه نمود و هر اثری در این زمینه از اهمیت خاصی برخوردار است. سفرنامه‌ها هم به‌عنوان یک متن تاریخی از اهمیت فراوانی برخوردارند. این آثار توسط اشخاص مختلفی همچون سفرا، جهانگردان، ماجراجویان و افراد عادی نوشته شده‌اند. در این آثار مطالبی نهفته است که در منابع دیگر نمی‌توان یافت (عادل، 141:1383). تاریخچه سفرنامه‌نویسی در مورد سرزمین ایران به دوران باستان برمی‌گردد (گزنفون، 13:1384).

  • ژرار دوبرو (4 جولای 1921 - 31 دسامبر 2004) اقتصاددان فرانسوی و برنده نوبل اقتصاد در سال 1983 بود. او در جوانی به تحصیل ریاضیات پرداخت. در سال 1946 از دانشگاه پاریس فارغ‌التحصیل شد. پس از جنگ‌جهانی دوم، عضو گروه بورباکی شد که مجمعی از ریاضیدانان جوان فرانسوی بود که به‌دنبال بازسازی بنیان‌های منطقی ریاضیات بودند. دوبرو در سال 1948 با بورس بنیاد راکفلر به ایالات‌متحده آمریکا رفت و به عضویت «کمیسیون کاولز» در دانشگاه شیکاگو درآمد. در همین حال، همکاری خود را با کنث‌آرو شروع کرد و با همکاری او مقاله مشهور «وجود تعادل در اقتصاد رقابتی» را در سال 1951 منتشر کرد که اثبات ریاضی وجود تعادل عمومی با استفاده از روش توپولوژی است که تا آن زمان در اقتصاد ناشناخته بود.

  • «شرکت بازرگانان لندن در هند شرقی» که ازسوی گروهی از بازرگانان نوآور و تأثیرگذار پایه‌گذاری شده بود، در 31 دسامبر 1600 موفق شد یک امتیازنامه سلطنتی را از ملکه الیزابت اول با هدف کسب امتیازهای تجاری در هندوستان به مدت 15 سال دریافت کند. این امتیازنامه در نهایت موجب شد تا کمپانی هند شرقی انحصار تجارت را برای مدت زمانی طولانی در دست داشته باشد و بخش زیادی از زمام امور هندوستان را نیز با ایفای نقش نظامی و پشتیبانی در دست گرفت که این امر تا پایان سلطه انگلستان بر هندوستان تداوم یافت، چراکه جیمز اول نیز این امتیازنامه را در سال 1609 برای مدت زمان نامحدودی تمدید کرد و بندی به آن اضافه شد که به موجب آن اگر برای سه سال پیاپی تجارت سودی را برای کمپانی به همراه نمی‌آورد، امتیازنامه برای همیشه ملغی می‌شد.

  • سیستم فاسد اداری در عهد قاجار یکی از عمده‌ترین مشکلاتی بود که هرگونه توسعه و پیشرفتی را با دشواری مواجه می‌ساخت. این امر از دغدغه‌های رجال مصلح نظیر قائم‌مقام و امیرکبیر نیز بود ولی ریشه‌دار بودن آن مانع از این شد که هرگونه طرح جدی به این منظور به ثمر بنشیند. بسیاری از سیاحانی که در این عصر از ایران دیدن کرده‌اند به این نکته اشاراتی داشته‌اند. از جمله هانری رنه دالمانی در سفرنامه «از خراسان تا بختیاری» به‌طور ویژه نقش این فساد را در بازسازی راه‌ها در ایران مورد توجه قرار می‌دهد. «در مواقعی‌که شاه به‌ فکر انجام کارهای عام‌المنفعه‌ای بیفتد و بخواهد مثلا به اصلاح جاده‌ای بپردازند یا پلی روی رودخانه بسازند، مبلغی که برای این کار منظور شده و از خزانه دولتی بیرون آمده به محض اینکه به‌دست کارمندان دولتی می‌رسد…

جستجوی پیشرفته