دعوت به آرامش در رقابت‌های تبلیغاتی

نمایی از کمربند ۲۲ کیلومتری موج سبز- عکس از ایلنا

میرحسین موسوی با انتشار یک بیانیه: کسانی که زیر رنگ سبز گرد آمده‌اند، ازخشونت کناره‌گیری کنند

دنیای اقتصاد- دیروز کمربند مشهور به موج سبز به طول ۲۲کیلومتر از شمال تا جنوب تهران و به نشانه حمایت از میرحسین موسوی تشکیل شد و هواداران این کاندیدای ریاست‌جمهوری حمایت قاطع خود را از کاندیداتوری میرحسین موسوی اعلام کردند. همزمان با این، میرحسین موسوی در پیامی به هوادارانش از آنها خواست از هرگونه حرکت خشونت‌آمیزی خودداری کنند. به گزارش پایگاه خبری کلمه در این پیام آمده است: مشارکت در فعالیت‌ها و رقابت‌های انتخاباتی امری است خجسته و کارساز و تمرینی است به سوی مردم‌سالاری که این روزها ایرانیان به شیوه‌هایی خلاق و خودجوش بدان تمایل و اشتیاق یافته‌اند. این موج که اکنون خود را به رخ می‌کشد کار امروز و این چند روز نیست، سال‌ها است که جریان دارد و ادامه خواهد یافت. گاه به بهانه چیزی یا کسی سر بر می‌کشد و گاه دیگر فرود می‌آید تا وقت وقتش دوباره برخیزد.

گونه‌گونی مردم، جلوه‌های حضور آنان در عرصه عمومی و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی را نیز گوناگون و رنگ‌رنگ کرده است؛ رنگ‌هایی هماهنگ یا در ستیز که اگر دستانی هنرمند، به فراوانی همه ایرانیان، آن‌ها را به کار برند، حاصل کار، هر چه باشد، مایه امید است و اگر به دست کسانی ناشی و بی‌هنر افتند، نتیجه، نامطبوع و زننده می‌شود و هدف اصلی که همان آزمودن زندگی عقلانی و گسترش روح بردباری است، بر باد خواهد شد. خشونت‌ورزی و زیاده‌روی شیوه زورگویان متعصب است، ما رنگ سبز را برگزیده‌ایم تا صلح را به یادمان آورد؛ سبز رنگ رشد است، رنگ اخلاق و معنویت است، رنگ ایرانی آزاد و آباد و بالنده است. ما سرباز آزادی و اخلاق و عدالتیم، مراقب باشیم که قواعد بازی خشونت و زیاده‌روی را بر ما تحمیل نکنند.

این بازی را به شیوه آزادگان و صالحان باید پیش برد و برد. از همه کسانی که زیر رنگ سبز گرد آمده‌اند، انتظار می‌رود از خشونت و خشونت‌طلبان کناره‌گیری کنند، حقوق مخالفان را پاس دارند و قانون، اخلاق و قواعد اجتماعی را محترم شمارند تا رفتارشان الگویی برای آزادگی و بردباری به دست دهد و زمینه‌ای فراهم آورد تا رویای مردم برای ایرانی آزاد و آباد، به واقعیت، نزدیک‌تر شود؛ ایرانی که در آن «کارگر غصه نان شب فرزندانش را نداشته باشد»، «کشاورز همه دارایی و سرمایه‌اش را همیشه در خطر تندبادی ناگهانی نبیند»، «زنان احساس ناامنی و بی‌پناهی نکنند و مجبور نباشند برای برخورداری از کمترین حقوق خود به هر ستمی تمکین کنند، کودکان در امان باشند، آزار نبینند و در آغوش مادران‌شان و اگر ممکن نشد در آغوش اجتماع بیاسایند و ببالند؛ منزلت سالمندان، بزرگ‌مردان و شیرزنانی که عمر خود را صرف خدمت به این سرزمین کرده‌اند، محفوظ بماند و سفره‌هایشان گسترده و دستان زحمت‌کشیده‌شان پربرکت باشد و عاطفه تقسیم کند؛ پدران و مادران نگران آینده فرزندشان نباشند؛ دختران و پسران شایسته، دوشادوش و برابر در حقوق و فرصت‌ها، با چشم‌اندازی روشن در پیش رو و امیدوار به زندگی، از این که در ایران زاده شده‌اند به خود ببالند و آزاد از موانع مزاحم و ناروا، برای ساختن آینده خود و میهن‌شان بکوشند؛ معلمان، ولی نعمتان جامعه باشند و فارغ از گرفتاری معاش، بکوشند کودکان‌مان را فرزند زمان خویش و شهروندانی آگاه و مسوول بار آوردند و به فرزندان‌مان گذشت و دوستی و احترام عقاید مخالف و ایستادگی در برابر ستم بیاموزند تا نسلی پرورده شود که در صلح زندگی کند و خودکامگی را تاب نیاورد؛ نویسندگان و هنرمندان و دانشمندان‌مان آزاد باشند تا تخیلات، خلاقیت‌ها و ابتکارات خود را بدون ترس از محدودیت‌های ناروا بروز دهند و دانایی و هنرشان، در بند بخیلان کم‌مایه گرفتار نباشد؛ پیروان ادیان و مذاهب و فرقه‌های مختلف، در کنار هم با دوستی و آرامش زندگی کنند و هیچ کس به خاطر عقاید خود مورد سرزنش و عتاب قرار نگیرد و متحمل محرومیت‌های اجتماعی نشود؛ بیان عقاید آزاد باشد و کسی به خاطر ابراز عقیده، آزار نبیند؛ اقلیت‌های قومی و نژادی ، ایران را از خود و خود را همواره ایرانی بدانند و در اداره امور کشور عادلانه سهیم شوند؛ فرصت‌طلبان مزدور، شهدای پاک ایران و اسلام را سرمایه زر و زور خود قرار ندهند؛ میهن‌دوستی، آزادگی و فداکاری به فراموشی سپرده نشود و جانبازان، سرافراز بمانند و خود را زیان‌دیده نپندارند؛ مفسدان کیسه خود را از اموال عمومی انباشته نکنند و امکانات عمومی را به نفع خود مورد سوءاستفاده قرار ندهند، فرصت‌طلبان از حلقوم ملت نبرند و بیت‌المال را که به فرموده امیر عدالت، علی (ع) حق بیوه‌زنان و یتیمان است عرصه تاراج خود و تبار خود نسازند و ... به امید آن روز و با اطمینان از موفقیت، سنجیده و مصمم دست به کار شویم و اجازه ندهیم آنان که از اوضاع آشفته سود می‌برند با تحمیل زیاده‌روی و خشونت و بداخلاقی، ابتکار عمل را به دست گیرند. در خاتمه لازم می‌دانم از بذل عنایت و میزبانی محبت‌آمیز مردم ایران از جمله پیشه‌وران و صنعت‌گران، فرهیختگان و هنرمندان، فرهنگیان و ارباب رسانه و مطبوعات، کارگران و کشاورزان و کارمندان، مرزبانان و نظامیان، دانش‌آموزان و دانشجویان، نوباوگان و سالمندان، ورزشکاران و صنوف، اقوام و اقلیت‌ها، زنان و جوانان و به ویژه روستاییان زحمت‌کش و صبور تشکر نمایم و اطمینان دهم که همراهی و همنشینی من و مردم در صورت پیروزی در انتخابات نیز با اشتیاق ادامه خواهد یافت. همچنین از همه آنان که توفیق دیدارشان را نداشتم عذر می‌خواهم و امیدوارم در موعدی مناسب افتخار و لذت دیدار حاصل گردد.

این فرزند کوچک ملت، آرزویی جز تحقق آرمان‌های مردم ایران و یادآوری راه امام(ره) در سینه ندارد و امیدوار است فرصتی دست دهد تا به کمک مردم و میثاق وفاق عمومی، پرکاری و فداکاری و هم‌افزایی سرمایه‌های ارزنده اجتماعی، موانع رفاه و آزادی برطرف و نارسایی جبران گردد.»