ایران و آمریکا هر کدام طرف مقابل را به تطویل و فرسایش و عدم ‌حسن‌نیت در گفت‌وگوها متهم کرده‌اند. در شرایط کنونی دو مساله تضمین و پادمان به‌عنوان گره اصلی مذاکرات عمل کرده و تهران و به‌خصوص واشنگتن حاضر نیستند با دادن امتیازهای بیشتر، زمینه احیای توافق را فراهم کنند. آنچه امیدها به احیای مذاکرات را همچنان زنده نگه داشته است، عبور برجام از خوان نشست فصلی آژانس بود که بدون صدور قطعنامه علیه ایران به‌کار خود پایان داد.  بسنده‌کردن شورای‌حکام به یک بیانیه غیرالزام‌آور نشان می‌دهد که ارزیابی غربی‌ها این است که شانس احیای برجام همچنان وجود دارد، با این‌حال درپیش‌بودن دو رخداد یعنی انتخابات زودهنگام کنست در ‌ماه اکتبر و انتخابات کنگره آمریکا در‌ ماه نوامبر گویای این واقعیت است که مسیر برجام همچنان پرسنگلاخ است و می‌تواند با تاثیرپذیری از این دو رخداد، حتی تا مرز شکست هم پیش‌برود. آنچه مسلم است اینکه احیای برجام منوط به نزدیک‌شدن ادراک ایران و آمریکا از ضرورت احیای برجام و نقش آن در ثبات بخشی به منطقه است و پاسخ مهم‌تری که دو طرف باید آن‌را ارائه بدهند این است که آیا جایگزین معقول و کم‌هزینه‌ای برای عدم‌توافق وجود دارد یا خیر؟