شاید راست می‌گویی؛ اما...

دنیای‌اقتصاد : حمله دوباره خداداد عزیزی به امیر قلعه‌نویی نشان می‌دهد او هنوز هم چیزهایی در چنته دارد که به سرمربی تیم ملی نهیب بزند. حرف‌های انتقادی خداداد روی آنتن زنده از چند جهت قابل تامل به نظر می‌رسید و به همین راحتی نباید از کنار آنها عبور کرد.

ستاره و مربی سابق تیم ملی به درستی به نمایش ضعیف ایران در بسیاری از مسابقات ماه‌های اخیرش اشاره می‌کند. اینکه بردن هنگ‌کنگ و سوریه برای تیم ملی آن‌قدر دشوار باشد که از آن حماسه ساخته شود یا شکست برابر قطر که منجر به حذف از جام ملت‌ها شد ناکامی حساب نشود، مواردی نیستند که به راحتی بتوان بر آنها سرپوش گذاشت. به جز بازی برابر ژاپن، تماشای اکثر مسابقات تیم قلعه نویی این حس را القا می‌کند که اگر بنابر گرفتن نتیجه باشد، باید اتفاقی رخ دهد یا خلاقیت ستاره‌ها به کمکمان بیاید. خداداد یک نکته مهم را هم افشا کرد که از زمان حضور او در کادرفنی همین تیم نشات می‌گیرد؛ اینکه به مدت سه ماه در تمامی تمرینات، بازی‌سازی از عقب در دستورکار بازیکنان قرار گرفت؛ اما در بازی‌های مهم همچنان از تاکتیک سنتی توپ‌های بلند استفاده می‌شود. اما ایراد کاری که آقای عزیزی باید بابت آن یک سوزن هم به خودش بزند، این است او درحالی اطرافیان قلعه‌نویی را به مجیزگویی متهم می‌کند و به خودش هم بابت انتقاد از کی‌روش تیکه می‌اندازد که فراموش کرده در زمان حضورش در کادر همین مربی، به منتقدان وی تاخته بود. اصلا اگر این همه تناقض در رفتار فنی و اخلاقی امیر و دستیارانش وجود داشت، چرا همان زمان آن را رسانه‌ای نکردید؟ حرف‌های خداداد احتمالا درست است، اما اینکه چرا الان مطرح می‌شود، جای سوال دارد.