ابراهیم قنبری‌مهر در ۹۴سالگی درگذشت
وداع با سازساز بزرگ ایرانی
قنبری‌مهر در مردادماه ۱۳۰۷ در تهران متولد شد. در شش‌سالگی پدرش را از دست داد. پس از تحصیل تا پنجم ابتدایی برای امرار معاش به کارهای مختلفی از جمله نجاری روی آورد. با توجه به علاقه‌ای که به موسیقی داشت، پس از چند سال و زمانی که امکانات فراهم شد، تصمیم گرفت برای یادگیری موسیقی و نوازندگی ویلن نزد ابوالحسن صبا برود. پس از گذراندن یک دوره نت‌نویسی و آشنایی با گام‌های موسیقی ایرانی و غربی و یادگیری نوازندگی، صبا پیشنهاد ساخت ویلن را به وی می‌دهد و او را به سورن آراکلیان معرفی می‌کند تا از اطلاعات و مطالعات نظری وی آگاه شود. وی با استفاده از راهنمایی‌های ابوالحسن صبا و سورن آراکلیان به ساخت ویلن پرداخت.
او در سال ۱۳۳۴ کارگاه سازسازی وزارت فرهنگ و هنر را تاسیس کرد. او در سال ۱۳۳۹ از سوی اداره هنرهای زیبا، جهت کارآموزی در کارگاه اتی‌ین واتلو که در پاریس قرار داشت به فرانسه اعزام شد. او به دلیل مهارت و تجربه فراوان، مستقیما به دوره مخصوص تعمیرات که مربوط به دوره عالی است، راه یافت. این سازنده سازهای موسیقی در سازهای ایرانی تغییراتی ایجاد کرد تا مشکلات این سازها را کمتر یا برطرف کند. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به تنظیم فاصله گوشی، ثابت کردن خرک سه‌تار، تثبیت پرده‌های تار و سه‌تار با فلز، تغییر سرپنجه تار و سه‌تار به قالب گیتار، ایجاد شیار در اطراف دهانه کاسه و نقاره تار، طراحی ساز کروماتیک سنتور، تغییرات در سازهای قانون و کمانچه اشاره کرد.
داوود گنجه‌ای در نقل خاطره معروفی گفته: وقتی سال ۴۶دانشجو بودم یهودی منوهین به ایران آمده بود. آنجا ویلون ساخت دست استاد را در دست گرفت و با تعجب گفت: «این ساز واقعا بی‌نظیر است. سازنده‌اش کیست؟» فرهاد فخرالدینی هم گفته: نخستین‌بار وصف قنبری‌مهر را از استاد مشترک ما ابوالحسن صبا شنیدم. دستان استاد صبا معمولا لاک الکلی و رنگی بود. یک روز از او پرسیدم دستهای شما چرا رنگی است؟ نگاه نافذی کرد و گفت من ساز هم میسازم. ویولن هم میسازم. ولی شاگردی دارم که آینده بسیار درخشانی دارد. صبا از این شاگرد اسم نبرد بعدا فهمیدم منظور او قنبری‌مهر است.
