تمرکز جغرافیایی این اثر پژوهشی بر بخش جنوبی جهان، بر جذابیت و غنای محتوایی مجلد افزوده است، زیرا که مساله توسعه و متعاقب آن، توسعه نیافتگی، اختصاص به کشورهایی دارد که در محور جنوب قرار دارند و جغرافیا و انواع سرمایه این کشورها در خدمت توسعه‌یافتگی محور شمال (شمال جهانی) بوده است.  استدلال اصلی نویسندگان این است که به‌رغم حضور قدرت‌های نوظهور و اشکال جدید «کمک‌های توسعه‌ای»، «تجارت» و «سرمایه‌گذاری»، رویه‌های اقتصادسیاسی کماکان از نظام‌های تثبیت‌یافته انباشت ثروت که به ضرر جنوب جهانی است، حمایت می‌کنند. در واقع، پیام این کتاب به کشورهای درحال توسعه این است که مجموعه‌ای از کنشگری‌های دولتی، کسب‌وکار سودجویانه (سوداگری) و قدرت رسانه‌ای می‌تواند منتج به توسعه انسانی شود، اما این توسعه با محدودیت‌ها و محذوریت‌هایی نیز روبه‌رو است.  آنچه می‌توان خروجی و یافته اصلی تحلیل کمی و استدلال‌های این اثر دانست، ناظر بر این گزاره است که «کمک و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی باید با دیده تردید نگریسته شود و اینکه جنوب جهانی نباید این سرمایه‌گذاری‌ها را به‌صورت خودکار به‌عنوان پیشران‌های توسعه خود درنظر گیرد.»  به دیگر سخن، یکی از یافته‌های کلیدی اثر حاضر این است که هیچ مسیر میانبری به‌سوی توسعه وجود ندارد. توسعه باید فرآیندی فراگیر، افزایشی و توانمندساز باشد. این کتاب توسط دکتر محمدرضا سعیدآبادی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و محمود جوادی، کاندیدای دکترای مطالعات منطقه‌ای دانشگاه تهران ترجمه شده و از سوی مجمع علمی و فرهنگی مجد در بهار سال‌جاری (۱۳۹۹) انتشار یافته و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

اخبار مرتبط